Quatorze juillet 2022
Eise jarig en wij 33,8nM van Grena naar Tunø
Om 5 uur wordt ik even wakker en wat me meteen opvalt is dat ik niks hoor, geen wind door het want. De weersvoorspellingen hebben het voortdurend voor de komende dagen over 20-25kn W wind en 25 in de voorspelling betekent vaak af en toe 30kn en dat zoeken we liever niet op. Margaretha is ook wakker en samen raadplegen we alle weerberichten die we bij de hand hebben. Ze hebben het allemaal over 20-25kn Westenwind, maar dat waait het helemaal niet! We kijken elkaar aan, wat doen we ………?
Gaan!!!!
Snel maken we alles in orde, koffie, thee, lupa’s voor onderweg, boot vaarklaar, havenkaart inleveren (vanwege de “refund”), route in de plotter zetten en om 6.00 gooien we los en varen we uit. Het waait 12-15 kn. Eenmaal buiten de haven begint het toch ineens 20kn te waaien, we trekken snel het 1e rif en de boot is weer helemaal onder controle. Een half uurtje later zakt de wind weer in naar 12-15 kn. Dit patroon blijkt zich de hele dag te herhalen, af en toe 13kn wind, en dan weer 20-25kn en dan weer 15. We halen het rif er weer uit om de vaart er in te houden. Doel vandaag is Ebeltoft, een heel mooi historisch plaatsje waar we in 2009 ook geweest zijn. Voor Ebeltoft moeten we wel een stukje aan de wind, kruisen en dan voor de wind naar de haven. Een beetje “verloren” mijlen. De eerste 20 mijl varen we in de luwte van de klippen kust. Dat betekent wel de wind maar nauwelijks golven. Dat vaart comfortabel en schiet lekker op. Als we bijna bij de punt zijn denken we, die verloren mijlen is ook zonde, als we nu rechtdoor gaan ipv om de punt terug naar Ebeltoft dan zijn we met bijna dezelfde vaarafstand op het eiland Tunø, toch net iets verder. Aldus wordt besloten, Jur maakt snel een nieuwe route aan in de plotter, er zitten hier nogal wat ondieptes dus je moet wel oppassen, en we gaan rechtdoor. En dan zet de wind toch ook flink aan, beneden de 20kn komt ie niet meer en we varen voortdurend met 20-25kn, 6Bf. Met veel golven en aan de wind ga je vooral op en neer en minder vooruit, eigenlijk zou de kluiver er bij moeten maar daarvoor waait het te hard en bovendien is die vanwege de verwachtte harde wind gister zeer degelijk met touw vastgeknoopt zodat ie niet onverwacht en ongewenst spontaan uit kan rollen. Gewenst uitrollen is er ook niet bij. Dan maar een beetje motor bij. En zo dansen we met ruim 20kn wind, golven van ruim een meter hoog, zo hoog mogelijk aan de wind richting Tunø. Daarvoor moeten we om de punt van het eiland Samsø heen, en dan langs de klippen kust van Samsø. Dat is nu een lagerwal en we proberen te bedenken wat we nu moeten doen als de motor er mee stopt. Deze koers houden we dan niet vol en we zullen dan verdagen op de rotsen van Samsø. In het kader van de preventieve veiligheid overleggen we “wat als”, en besluiten om in geval dat, te keren en terug naar Ebeltoft. Keren dan met een gijp want in deze heksenketel zal waarschijnlijk een overstag niet lukken.
Gelukkig blijft de motor het prima doen en varen we de rotsen van Samsø mooi vrij. Voor de aanloop van Tunø trekken we nog even een rif, gaan nog een paar keer overstag en dan in de luwte van het eiland, op rustig water gaat het zeil naar beneden. We varen de haven in en om 13.30 vinden we een plekje naast vriendelijke Denen. Als je in de haven ligt denk je, “het waait helemaal niet”.
S-middags lopen we nog even het eiland op, prachtig, “echt Deens”, 2 asfaltwegen de rest is steenslag. Het eiland is 3,3 bij 1,8 km dus dat is overzichtelijk.
Er is een “museum”, Den Gamle Smedie, een historische smederij en door de open bovendeur kun je naar binnen kijken. Spreekt Jur enorm aan want die heeft net een workshop smeden in Driebergen gedaan.
Op de terugweg doen we nog een koffie met dagens kage bij een “café” annex galerie. Volgens Google is dat taart van de dag en als ik aan de meneer vraag, in mijn beste Deens van Google, wat de dagens kage is dan antwoord hij netjes, apple tart. Wordt geserveerd als een appelmoes met rozijnen en slagroom in een glas met een lepeltje maar smaakt overheerlijk. De Denen hebben naar ons idee geen cultuur van koffie met gebak, dit is de eerste keer dat we iets vinden.
Daarna doet Jur in het café nog een lokaal gebrouwen biertje, je moet je per slot verdiepen in de lokale cultuur, en Margaretha bekijkt de galerie en koopt daar een prachtig mooie hanger “angel, hjertens dame”, een bronzen hanger met een vrouwenfiguur op een hartvormige achtergrond. Prachtig maar net iets duurder als een lokaal biertje zullen we maar zeggen. Maar het staat haar fantastisch en daar wordt Jur dan ook weer blij van. Iedereen gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten