Parelonderweg: De Friesche Sloten

Dinsdag 20 augustus

Vannacht waren er toch meer mugjes dan ik op gerekend had. De hor had er wel voor gemoeten. Maar ja daar was het om 01.00 te laat voor. Gevolg is een beetje onrustige nacht met regelmatig gezoem aan je kop. Uiteindelijk geen probleem maar de dag begint wat later. Na opstaan en enigszins opruimen is de vraag hoe hier netjes op zeil afvaren. Alle touwtjes los behalve het voor landvast, grootzeil omhoog, fokbak en dan de laatste landvast los. We draaien keurig als gepland van de steiger weg en ik heb tijd om stootwillen aan dek te leggen, landvastjes op te schieten en te bergen en dan het roer te nemen.

De Gruns blijkt niet bezeild en ik wil geen motor aan. Ouderwets, net als vroeger toen we een BM huurden zonder motor, wil ik alles op zeil. Kruisen in een “smalle sloot” op fok en grootzeil, met af en toe erg ondiepe oevers. Met de North Beach blijkt het te kunnen. Toegegeven de sloot is niet heel erg smal maar toch, met hetzelfde bootje voeren we naar Engeland, over zee naar Noorwegen en nu kruis ik door de Gruns met een beetje zwaard gestoken en af en toe 0,8m diepte bij de kant. Zorgvuldig overstag, op tijd weer op de goede koers, geen hoogte verliezen . . . . . het lukt en soepeltjes kom ik bij de Korte Vliet. De laatste slag is (maak ik) nog even spannend want met een beetje steken denk ik langs de steiger op de lage wal te kunnen wat net niet net wel uiteindelijk met minder dan een halve meter ruimte lukt. Ik geniet voor meer dan 100% van dit gepiel met een zeilboot in de Friese sloten. Daarna is het ruim bezeild richting Zandmeer. Dankzij het “toffe touwtje” wat de boot even zonder mijn bemoeienis op koers kan houden, is er koffie en ontbijt. Ik zeil het Zandmeer op en neem de doorgaande “Marrekrite sloot” richting Grutte Gastmar. Achter me is de lucht pikzwart, voor me schijnt de zon. Logiserwijs mag je dan een paar druppels verwachten. Ik doe alvast de zeilbroek aan en als de eerste druppels vallen ook de zeiljas en mijn zwemvest. Het valt allemaal nogal mee. Met heel weinig wind door de Yntemasleat, bootsnelheid loopt terug tot minder dan 2 knopen, kom ik op het Heegermeer. Dan wordt het donker, begint weer te spetteren, ik hoor de donder: onweer. Kluiver weg en dan ineens meer dan 15 knopen wind over dek en een muur van regen om me heen. Ik besluit om in de luwte van de Langehoekspolle even voor anker te gaan om de bui af te wachten. De zeilscholen leggen de RS Fleva’s voor anker en gaan met de cursisten naar de wal. De bui is snel voorbij. De zeilschool dropt de jeugd weer op de bootjes en ik hiew het anker en vervolg de reis richting Heegermeer. Reisdoel is Woudsend en dat is bereikbaar vanaf het Heegermeer via de Woudsender Rakken. Maar het is nog vroeg en ik besluit om voa de Jeltesloot en de Nauwe Wijmerts te gaan. Inschattend dat die nauwe Wijmerts bezeild is. Ik bedenk dat het strijken van een grootzeil in nauw vaarwater als SoloSukkel niet simpl is en besluit om in de luwte van het Heegereiland het grootzeil te strijken en alleen op kluiver verder te zeilen. Waar ik even niet op gerekend had is dat het in de luwte van het Heegereiland vol ligt met zeilschool boeitjes. Tussen de oren zit het plan van grootzeil strijken redelijk vast dus dat moet gebeuren. Eerst even de kluiver weg, dan oploeven tot in de wind, iets er door want dan loop ik net niet vast in die zeilschool boeitjes, zeil naar beneden, de boot ligt nu dwars op de wind en drijft langzaam net langs die boeitjes, alles netjes opdoeken, dan de kluiver weer bij en we zeilen weer netjes weg uit dit wespennest van ongekarteerde boeitjes en andere obstakels. Eenmaal voor de wind in de Jeltesloot kijk ik op de kaart naar de nauwe Wijmerts en zie dat dat halve wind wordt. Gaat dat wel op alleen de kluiver en wat te doen als het niet gaat. Ik bereidt het grootzeil zover voor dat het indien nodig snel gehesen kan worden even later draai ik de Nauwe Wijmerts in. Een North Beach vaart met gemak halve wind op alleen de kluiver! Geen grootzeil of motor nodig. Als ik bij Woudsend ben gaat de kluiver weg en de motor aan. Op de Rakken gaan de stootwillen overboord en de landvasten los aan dek en leg ik aan bij jachthaven “de Rakken”. Ik wil graag een plek met uitzicht op de Rakken, voor het vermaak, maar de havenmeester wil me niet op een plek waar hij grote boten gedacht had. We vinden een plek die aan beider wensen voldoet en ik,vaar de boot daar heen.

Heerlijk gezeild en alleen het allerlaatste stukje de motor er bij. Heerlijk.

Daarna even een wandeling door Woudsend, met veel herinneringen, en dan tijd voor de steigerborrel met inmiddels weer en prettig zonnetje er bij.