Noordpolderzijl? Helaas net niet!

Zondag 4 augustus 2019

Borkum (Noordpolderzijl) Lauwersoog, Oostmahorn. 32zm

We hebben de avond tevoren goed gemeten, in Borkum lig je met laag water vast in de modder, en we denken 1,5 uur na LW weg te kunnen. 08.30 LW, dus om 09.45 proberen we, en jawel het lukt, de boot beweegt en kan achteruit de box uit, uitgezwaaid door Joyce en Bart gaan we richting uitgang. Daar blijkt nog 0,9m water te staan, we kunnen er net uit. Onze buurman in de haven van Borkum, een grote grundel, heeft ons gewaarschuwd dat je bij boei 55 bij Noordpolderzijl dicht bij de boei moet blijven anders loop je vast.

Buiten “Port Henry” blijken we een flinke stroom tegen te hebben, als we op de Eems, het Randzelgat komen dan blijkt het net op de hoek behoorlijk te kolken, op enig moment zien we ineens nog maar 60cm diepte op de meter. Dat kan niet, we kijken om ons heen, zijn we zover uit koers? Het is waarschijnlijk opgewoeld zand in het onrustige water, daarna springt de meter weer netjes op 22m, niks aan de hand. Maar dat was wel even schrikken.We hebben nu bijna 3 knopen stroom dwars als we het Randzelgat oversteken naar de Alte Ems, vanwaar een geultje het Wad op loopt. We volgen de tonnen en boeien van het Ra of Eemswadje. Tot ze overgaan in de Zuid Oost Lauwers. Aangekomen bij de splitsing met het Vaarwater van Noordpolderzijl, gaan we bakboord uit het geultje in. 

Waarom eigenlijk naar Noordpolderzijl. Er is niks te doen, een kade waar een paar schepen aan kunnen liggen. Café “Het Zielhoes” waar heel vroeger nog wel eens wat te doen was. En verder mooie luchten en een roemruchte historie. 

De enige reden dat we, of beter Jur, er heen wil is omdat het kan. En omdat heel veel boten het niet kunnen en nog meer mensen het niet eens willen. Het is net als met de Cocksdorp en Laaxem, het is lastig maar met een North Beach kan het. En Jur wil het gedaan hebben, af kunnen vinken. En vandaag gaat het (misschien) lukken!! Opgewonden als kleine kinderen bij Sinterklaas aankomst gaan we verder nu het geultje in naar Noordpolderzijl!,

De diepte blijkt overal ruim voldoende, meest meer dan 1,20m. QuickTide geeft ook aan dat we van 10.27 tot 17.04 binnen zouden moeten kunnen varen, Hw is hier om 14.15. Om 13.30 komen we tot vlakbij de ingang van het kanaal naar Noordpolderzijl, de laatste boei, nr55, we sturen zo dicht mogelijk langs de ton, en dan zitten we muurvast. De dieptemeter geeft 50cm. Met de boeg op 4m afstand van boei 55 en de kont op ca 4m van de andere kant van de geul is het een knappe jongen die ons hier passeren kan. We gooien het anker uit, hijsen ook de ankerbal en wachten maar even af. Het water moet nog stijgen. Maar dan komt er vanuit Noordpolderzijl een flinke tjalk. Met een grundel er achter aan. Die kunnen hier nooit langs, ik probeer hem op de marifoon op te roepen want ik zie zijn naam op de AIS, maar hij heeft de marifoon niet aan staan denk ik. 30m voor ons stopt ie. Hij roept ons aan, hoe diep we steken? 85 cm, oh wij ook. Niet hoopvol. Na een tijdje wachten en naar elkaar kijken bedenken we dat dit niks gaat worden. Het is een uur voor hoog water, een dag na springtij dus iedere dag later staat er minder water met vloed. Als we er al in komen komen we er morgen misschien niet meer weg, 2 weken wachten? We besluiten om te proberen te keren en verder te gaan naar Lauwersoog. Dat is nog 17 mijl met 2 wantijen en dat zou volgens QuickTide nog moeten kunnen. O K, anker er uit, pook aan dek, roer aan boord en langzaam draaien we rond, we kunnen in ieder geval weer terug. De grundel komt achter ons aan, de tjalk komt net zo vast te zitten als wij. We volgen het hele kronkelige geultje terug, tot we weer op de Zuid Oost Lauwers komen en gaan dan bakboord uit richting Lauwersoog. Achteromkijkend kunnen we de tjalk nog zeker een uur onbeweeglijk op dezelfde plek vast zien zitten. . . . . . . Jur laat niks merken maar is emotioneel behoorlijk van slag, Noordpolderzijl binnen handbereik en dan op de drempel. . . Mis!

Het is voor ons de eerste keer dat we dit vaarwater volgen. Het lijkt net zo simpel als andere waters maar er zitten een paar rare stukjes in waar de betonning ons voor kleine raadsels zet en tot keuzes dwingt. We passeren zonder problemen 2 wantijen. Dan neemt Margaretha het roer en gaat Jur de weerberichten bestuderen ivm de planning voor de rest van de week. Dan blijkt de diepte ineens sterk terug te lopen, we volgen op dat moment een geultje met groene tonnen, de diepte loopt terug naar 90cm, behalve dit geultje hadden we een stukje terug ook een andere route kunnen nemen met ogenschijnlijk dieper water maar zonder betonning. We  zijn ook al halverwege op deze plaat. Een snelle afweging: het is inmiddels hoog water geweest, de diepte wordt nu alleen nog maar minder, als we vastkomen kunnen we morgen pas weer verder, de weg die we heen gekomen zijn kunnen we ook nog wel terug. Dus, het roer om, en het laatste stukje terug. Bij de splitsing nu de andere route genomen die wel dieper water heeft maar geen betonning. Een beetje puzzelen maar het lukt en een uurtje later lopen we Lauwersoog binnen rond 16.30. 

We besluiten even vast te maken in de buitenhaven, met Joosje de kant op te gaan, een gebakken visje te eten en daarna door de sluis en een plekje voor de nacht zoeken. De kibbeling, lekkerbek, haring en patatjes smaken weer “echt hollands” en ontzettend lekker. Jur vraagt zich af of het een teken van ouderdom is dat je de dingen waar je aan gewend bent het beste en prettigste vindt. Volgens Margaretha is dit beslist niet zo maar is de nederlandse gebakken vis gewoon veel beter dan ze in Duitsland en Denemarken kunnen.

Daarna gaan we vlotjes door de sluis en vinden op het Lauwersmeer, net onder Oostmahorn een prachtig plekje om de nacht door te brengen.

Alles bij elkaar is het toch zeker wel weer eens een spannende en leerzame vaardag geworden. Daarbij hadden we het “geluk” van weinig wind in soms lastige omstandigheden , met weliswaar alleen zeil erbij als extra ondersteuning bij de motor. Het niet halen van een gesteld speciaal doel geeft wel even een katterig gevoel, maar de inspannende vaartocht, met daarna het gebakken visje en de mooie ligplaats doen wonderen.