Leeuwarden

Maandag 5 augustus 2019

Oostmahorn naar Leeuwarden.

We hebben ons plekje in Oostmahorn mede gekozen omdat het hoge wal was, toen we aankwamen. Helaas blijkt in de nacht en de avond de wind 180° te draaien. We liggen langs de wal maar er staan ook nog 2 palen, kennelijk als box bedoeld. Met onze inmiddels ontwikkelde lijnwerptechniek (Workshop Toerzeilers op Winterweekend) werpen we om iedere paal een lijn en trekken vervolgens de boot van de wal af. Beweging is er nog maar geen gebonk tegen de wal en geen gepiep en geknars van stootwillen. Prima geslapen.

De sluis in Dokkumer Nieuwezijlen ligt op 4,7zm afstand en begint om 09.00 te draaien dus we gooien om 08.00 de touwtjes los. Het Lauwersmeer is lang niet overal diep genoeg om zelfs met maar 0.85cm te kunnen varen. Mooi binnen de tonnen blijven dus. Maar Jur wil altijd graag hoekjes afsnijden, een beetje kort door de bocht zeg maar. Met één blik op de dieptemeter en de andere op de groene ton probeert hij er mooi 20m binnendoor te sturen. Boem is ho! We lopen met 5 knopen op een onderwaterbult en liggen vrijwel meteen stil. Margaretha is binnen bezig met een ontbijtje te bereiden en diverse ingrediënten  verplaatsen zich spontaan over een dikke meter richting vloer. Geen geslaagde actie. Gelukkig komen we vrij makkelijk weer los en gaan dan netjes aan de goeie kant van de ton langs. Er varen inmiddels nog 2 zeiljachten en een grote aak achter ons. Als we de sluis in zicht krijgen zien we al enkele boten liggen, als we wat dichter bij zijn zie ik de lichten op rood groen staan, gas er op: dan kunnen we waarschijnlijk nog mee. De twee boten die er liggen varen in, nog plek genoeg voor meer boten, en als wij nog geen 100m meer verwijderd zijn van de sluisdeur gaan de lichten op rood en de deuren dicht. Wat een . . . . . van een sluiswachter, (er volgen vanuit onze tenen nog enkele kwalificaties en beoordelingen van deze sluismeestersactie maar die wil ik hier niet op papier zetten. Dan maar netjes aanleggen aan het remmingswerk. Even later gaan de lichten weer op rood groen, de deuren gaan open, eerst mag een aak van 26x6m invaren daarna de jachten. Wij kunnen net naast de aak tot helemaal voorin doorvaren. De (die) sluismeester komt even op de sluis kijken en een praatje maken: “Sorry voor die actie net, ik zag jullie natuurlijk wel maar er kwam ook een bus aan, die op dienstregeling rijdt, die kon nu net door en aan de andere kant lagen geen schepen en ik kon gelijk weer terugkomen voor jullie. Dus zo heb ik dat maar opgelost.” Wat een aardige man en wat overweegt ie dat allemaal zorgvuldig! Nee natuurlijk helemaal geen probleem zeggen we. En weer blijkt: wat je ziet is geen waarheid maar slechts een perspektief.

We varen de Dokkumer grutdjip in en de bruggen worden allemaal netjes en vlot bediend. Ook Dokkum zelf gaat redelijk vlot. Inmiddels is het konvooi aangegroeid tot zeker 30 schepen van allerlei soort. Bij Burda gaat het mis. We komen er 12.05 aan en tussen 12.00 en 13.00 worden de 2 bruggen van Burdaard niet bediend. Er is een klein wachtsteigertje maar lang niet iedereen kan vastmaken. Wij hadden de blokkade na raadplegen van de almanak aan zien komen en pakken een steigertje 100m voor de brug. Vandaar kunnen we het verdere gehannes, heen en weer varen, ankeren en dergelijke van al die (grote) schepen in dat nauwe vaartje onder het genot van een boterham, gekookt eitje en een cupasoup gadeslaan. Om 13.00 is het konvooi wat verder wil aangegroeid tot 30-40 schepen, maar eerst wordt de andere kant doorgelaten. Dus om 13.05 gaat de brug wel open maar komen er eerst 40 schepen van de andere kant door en daarna . . . gaat de brug weer dicht. Nu eerst weer de auto’s. Tegen 13.30 gaat de brug weer open en nu mogen wij. Zoals reeds gemeld ligt er in Burdaard een 500m verderop nog een brug en die wordt bediend door dezelfde brugwachter. Eerst gaan alle schepen door de eerste brug, die gaat dicht, de brugwachter stapt op de fiets en rijdt naar de 2e brug om die te bedienen. Al die tijd moeten die 40 schepen in het nauwe vaartje vrijwel stilliggen en niks proberen te raken. Met een auto is het vrij simpel om stil te staan maar met een boot is het lastig. Maar daarna ging alles vlotjes tot in Leeuwarden. Daar vinden we een mooie plek in de Prinsentuin, het stadspark van Leeuwarden en dichtbij de prachtige oude stad.

We zijn nu weer in Friesland, gaan morgen waarschijnlijk naar Harlingen zeilen dan Woensdag of Donderdag via de Boontjes naar Kornwerd en dan door naar Stavoren en Warns. Daar staat de auto, en die brengt ons volgens deze planning dan vrijdag weer thuis.

We hebben dan een werkelijk prachtige reis achter de rug, veel mooie stukken gezeild, ook heel wat stukken met hulp van de motor. Veel nieuwe plaatsen ontdekt en al weer voornemens gemaakt om zeker nog weer een keer naar die mooie Oostzee te gaan. Samen hebben we het goed gehad en zijn we een prima zeilteam. Daarbij leer je met zeilen ook altijd weer nieuwe dingen, leuk is dat. En Joosje, onze hoog bejaarde scheepshond van 16 is wonderbaarlijk goed meegegaan. Wij hebben voor haar het nachtzeilen geschrapt en als compensatie wekte zij ons iedere ochtend tussen 5 en 6 , om even uitgelaten te worden. Nou ja, als dat alles is. Per slot heeft de morgenstond goud in de mond. 

Dit is van deze vakantieblog voorlopig de laatste geregelde aflevering.

Dank aan alle lezers voor de belangstelling en het volgen.