Zondag 19 juni 2022
Lauwersoog Borkum
We gaan De Nederlandse wateren verlaten en naar het Duitse Wad. De route voert langs 4 wantijen en die willen we met 1 hoogwater passeren. Dus is het zaak zo vroeg mogelijk bij het eerste wantij, het Lutjewad, te zijn. Om 11.00 gooien Kuum, Windroos en Parel los en gaan we, aan de wind, richting Groninger Balg, ook wel Poepegat genoemd. Een route met gele betonning in plaats van de gebruikelijke groene en rode. De boeien dragen de naam LWA, Lutje Wad Alternatieve route. In mijn herinnering een vrij breed vaarwater, aan het eind moeten we een geultje in wat nog meer in de wind ligt dus we proberen hoogte te houden en de breedte van het vaarwater te benutten. Windroos doet dat niet en die vaart een eind onder ons vlak langs de gele boeitjes. Plotseling zie ik de diepte teruglopen van 5 naar 4 naar 3, ik ruik onraad en val af richting de gele boeitjes. De diepte loopt verder terug, en dan ligt de boot stil. Een 30 m bij de tonnenrij vandaan. Motor aan, vol gas, geen beweging. Het is opkomend water dus het gaat vanzelf een keer goedkomen maar we geven nog niet op. Samen synchroon van links naar rechts en weer terug laat de boot een heel klein beetje schommelen. Bij en Valkje heeft dat meer effect. Ik ga in het gangboord staan en hang zo ver mogelijk naar buiten aan de giek. Door de losse broek van het nieuwe zeil heb ik goed houvast aan de giek. De boot krijgt een beetje helling en beetje bij beetje komt er beweging in. En daar gaat ie, we volgen nu de tonnenrij aan de goeie kant. We liggen intussen een flink stuk achter op Kuum en Windroos.
Wat verderop valt me op dat er gele tonnen zijn met een platte bovenkant (rood) en gele tonnen met een spitse bovenkant (groen). Op het Wad liggen de rode (platte) tonnen altijd aan de zeekant en de groene (spitse) aan de landkant. Zo weet je in de geultjes altijd aan welke kant je de tonnen of staken moet passeren. Als je daar niet op let loop je vast (blijkt).
Verderop laat Kuum zich door de stroom, die dwars op het geultje staat, op zij wegzetten en loopt daar vast. Bij het begin van het Hornhuizerwad is Windroos voor anker gegaan, we kunnen er nog niet over. Kuum is weer los en komt er ook bij liggen.
Een half uurtje later is er diepte genoeg en kunnen we verder. Het geultje slingert nogal en soms vrijwel tegen de wind in. Dan helpt de motor even. Het valt me op dat een groot motorschip zich niks van een geul aantrekt maar er met een dikke snor voor de boeg dwars overheen vaart. Later zien we ook zeilboten die dwars over de platen gaan. Dat scheelt een hoop gedoe en een hoop tijd. Kennelijk kan het hier ook maar wij blijven voorzichtig de tonnen volgen.
Kuum heeft vandaag de kluiver vervangen door een grote genua op rol, en gaat met ruime wind als een speer. Windroos vaart met ons oude grootzeil en loopt in de Zuid Oost Lauwers ook behoorlijk op ons uit.
Als dan ook de wind helemaal inzakt gaat de motor bij. De oversteek van de Eems is, als je boven de plaat Meeuwenstaart langs wil, in de wind dus hier gaat het zeil naar beneden en doen we het laatste stuk op de motor. De jachthaven Port Henry is ondiep en te laat na HW kun je niet meer binnen. We hebben daar een paar jaar geleden al eens een aantal uren in de ingang vastgezeten dus we willen niet te laat zijn.
Albert, van de Schone Waardin ligt al in Port Henry en heeft doorgegeven wat de beste plekken zijn om te gaan liggen ivm met ondieptes. We lopen probleemloos binnen en leggen aan voor de Schone Waardin. Even later volgt Kuum en ook Windroos. We liggen netjes met 4 North Beaches op een rij. Tijdens de steigerborrel bespreken we de tocht na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten