Zweden

19-6-2015

Om 04.00 gaat de wekker. Kleren aan, Joost eten en op de kant en boot zeilklaar maken. We liggen inmiddels aardig op de lage kant en de boot moet een beetje verhaald worden naar de overliggende vingersteiger en dan om 05.00 gooien we los en achteruit, tegen de wind in het haventje uit. We varen noordwaarts achter het eiland langs naar zee. Net boven het eiland bereiken we het noordelijkste punt van onze reis, 58 53,354 Noorderbreedte en 009 37,301 Oosterlengte. Rond 6 uur zijn we op zee en kan koers naar de Koster eilanden gezet. 42nM. Het is bezeild, aan de wind en die neemt toe tot af en toe 17 knopen. Ons Pareltje steigert als een paard maar loopt met een 4 knoopjes aan de wind mooi op ons doel af. Wat later zakt de wind wat weg zakt de snelheid naar 3 knopen of soms nog minder. Een vissersboot komt met zijn netten uit langzaam in onze richting en, of de duvel er mee speelt, op zo’n grote plas lijken we toch precies op hetzelfde punt uit te komen. Ik zet even de motor bij om met veilige ruimte voor hem langs te gaan.

We gaan nu niet zo snel en dat is ideaal om de paravaan achter de boot te hangen. Die dag zijn er 2 makreeltjes die toehappen. Voor in de pan vanavond.

Als de snelheid onder de 2 knopen dreigt te zakken gaat de motor bij. Met af en toe de motor er bij en verder met alleen zeil lopen we ca 16.00 de Koster eilanden aan, een Zweeds natuurreservaat.  Bijna 850km bij Driebergen vandaan en daarmee het verste punt van huis tijdens onze reis. We hebben als eindbestemming de gjestehavn van Koster-Nord gekozen en we blijken niet de enige. Op de gastensteiger ligt het al 3 rijen dik met voornamelijk Noorse boten. Uiteindelijk vinden we een plekje naast een kleine Zweedse boot met een ouder echtpaar. Ouder: behoorlijk ouder als wij al zijn. We gaan de wal op voor Joost en om de enige winkel op het eiland te zoeken. We hebben ook al direct aanspraak van het Zweedse echtpaar naast ons en andere vriendelijke Zweden. Dit weekend blijkt het midzomernachtfeest te zijn en traditioneel komen hier dan hordes Noren naar toe plus veel Zweden voor wie dit het eerste zeilweekend is.

Op advies van onze Zweedse buren maken we s’ avonds een rondwandeling over het meer dan prachtige eiland. Na terugkomst worden we op hun boot uitgenodigd en met de kaarten en gidsen erbij krijgen we te horen wat volgens hun, tussen de Koster eilanden en Göteborg, hun thuishaven, de allermooiste Zweedse aanlegplaatsen zijn. En zij kunnen het weten want ze zeilen hier al meer dan 40 jaar rond.

Zaterdag 20-6-2015

Op een nette tijd opstaan en dan even naar het winkeltje voor wat noodzakelijke inkopen. Brood, fruit, groente en bier. Want we zijn niet meer in Noorwegen met zijn strenge restricties maar in het prachtige gastvrije Zweden waar de alcohol niet op de bon is. Wel heeft het bier hier 3,5% alcohol  tegen 5,1% bij ons. We hadden een tocht naar Reso gepland, 8,5nM, maar de wind is zo perfect en het bootje loopt zo lekker dat we besluiten een 10 mijl verderop naar een door de buren geadviseerde plek te gaan: Stromsund. Een aantal rotseilandjes met daartussen meerdere aanlegplaatsen. Zo ruig hebben we de rotspartijen nog niet gehad. 

Parel bij Stromsund

Dat is spannend aanvaren en nog spannender om zo van de boot op de rotsen te kunnen overstappen. Wij vinden een plek in een kloof van misschien 10m breed tussen rotsen van wel 20m hoog. Mooi beschut. En ook nog doorkijk op zee.  Over de loopplank balancerend naar de wal.

Acrobatiek om van en op de boot te komen

Alleen blijkt Joost dit soort biotopen niet als geschikte uitlaatplaats te beschouwen. Zowel s’middags na aankomst als  `s avonds snuffelt ze overal als een bezetene over de ruige rotsen, op zoek naar een gewoon graslandje…..helaas.

Zondag 21-6-2015

Stromsund-Gullholmen 28,5nM

Allereerst natuurlijk een heerlijk vaderdag ontbijt op de boot. Eitje, aardbeitjes en alles liefdevol toebereid door mijn lieve Margaretha. Dan tijd voor vertrek naar de volgende bestemming: Gullholmen, ons aanbevolen door onze Zweedse buren uit Koster Nord. Een mooie tocht over een onrustig zeetje, hoewel er niet zo veel wind is staat er wel een hoge deining (Westen wind het hele Skagerak over!), een combinatie die de vaart er wel een beetje uithaalt. Een deel van het traject moet de motor wat ondersteuning bieden. Ook het aanlopen naar de haven, wat een ruigte om binnen te komen, plat voor de wind.

 In Gullholmen liggen de boten met de neus naar de steiger en achter een lijn uit. Met achteranker dus, we brengen ons hek anker in stelling, varen langzaam op de steiger af, laten het anker op het juiste moment vallen, het houdt goed en we varen volledig gecontroleerd op de steiger af. Tot onze verbazing horen we van de andere boten roepen “No anchor, no anchor” Hoe kan dat nou, iedereen ligt hier toch met een hek anker? Als we bij de steiger zijn blijkt dat er vanaf de steiger lijnen lopen naar achter, met anker en dat je die moet gebruiken. Deze kenden we dus nog niet…..Dan maar even een lange lijn aan de boeg, aan  de ankerlijn naar achter halen,  om ons eigen hekanker er uit trekken… …. … maar dat blijkt muurvast te zitten. Ja, die lijnen vanaf de steiger zitten  natuurlijk allemaal aan een kabel onder water vast, en daar haakt mijn anker nu achter. Met 7 meter diepte duik je daar ook niet even makkelijk naar toe bedenk ik. Dus trekken maar,  als een domme en plotseling … komt ie los en val ik achterover in de kuip. Opluchting: het anker is los en ik hoef niet te duiken. Even later liggen we perfect afgemeerd aan de steiger, precies zoals het hoort.

Gullholmen blijkt een droomeilandje te zijn, een soort Marken maar dan Zweeds. Een rots volgebouwd met allemaal Pippie Langkous huisjes. Daarnaast een iets grotere rots met jachthaven en veel gastenplaatsen. Helaas is het ook de duurste haven tot nu toe, er is geen wifi,(dan moet onze blog nog langer wachten), het restaurant waar we willen gaan eten biedt de gasten ook geen wifi, zodat we besluiten dan maar zelf te koken en ons verblijf hier niet te lang te maken.

 Al enkele dagen blijkt er regelmatig water en diesel in de bilge terecht te komen. Ik besluit de waterzak maar eens te inspecteren. Nadat ik hem uitgebouwd heb lijkt er weinig mis te zijn, als ik hem er weer in heb, lekt ie als een mandje. Weer er uit en dan blijkt er inderdaad een lek in te zitten. Een nieuwe dus, maar waar haal je die vandaan. Naast ons ligt een Zweed met een prachtig klassiek jacht, ik roep naar hem, houdt de kapotte waterzak omhoog en vraag waar je zoiets kopen kan. Hij blijkt een catalogus van Hjertmans, de Zweedse Kniest, te hebben en daar staan ze in. Dichtstbijzijnde filiaal is in Goteburg, 42 nM verder….zo dichtbij in zo een groot land!

Maandag 22-6-2015, Gullholmen-Riso, 35 nM

Maandagochtend 9.00 uur belt onze Zweedse buurman voor ons naar de winkel en er blijkt 1 zak op voorraad! We reserveren hem, starten de motor, gooien de touwtjes los en gaan naar Riso, eilandje voor Goteborg. Er is weinig tot geen wind dus het motortje mag weer ondersteuning bieden. Vanwege de diesel in de bilge heb ik al een keer de pakking van de dop van het peilgat vervangen, toen dat niet hielp nog een keer en nu onderweg naar Goteborg blijkt er weer diesel in de bilge te komen. Daar baal ik van. Waar kan het dan vandaan komen? Al varend de bilge nog eens helemaal schoon gemaakt en blijf er dan op mijn buik met zaklampje bij liggen om te kijken wat er gebeurt. Er ontstaat langzaam toch weer een plasje, maar ik kan niet zien waar het vandaan komt, van boven, zoveel is wel duidelijk. Dan de motorluiken er af en dan zie ik druppeltjes vallen bij de diesel opvoerpomp. Als ik uiteindelijk met een spiegeltje en de zaklamp kijk zie ik uit een gaatje aan de achterkant van de elektrische opvoerpomp druppeltjes komen. De opvoerpomp is niet nodig als de motor loopt dus ik trek een draadje los en dan houdt het druppelen op. De motor blijft gelukkig wel lopen. Dat wordt dus in Goteburg niet alleen een nieuwe waterzak maar ook een nieuw pompje.

Pikzwarte luchten

Met weinig wind en af en toe pikzwarte luchten en een stevige bui  meren we rond 18.00 af op het eilandje Riso, wat vergeleken met de foto’s in de havneguiden wel wat tegenvalt. Op de foto scheen de zon en nu regent het, afgezien van de rommel en puinzooi  op en achter de rotsen van verlaten bouwactiviteiten. Morgenvroeg verder 12 nM naar het haventje dichtbij de watersportzaak in Goteburg.