Seizoensafsluiting 2020
Vrijdag 16-10-2020
Na het bezoek van de schoorsteenveger en een boodschap staan we om 11.00 uur klaar voor vertrek naar Warns. Als we daar aankomen zien we naast Parel nog een North Beach liggen. Het blijkt de “Digna” te zijn, voormalig “Ziltkop”.
Die hadden we al eens zien liggen in het villawijkje van Koudum maar nog geen kontakt gehad met de eigenaar. Die heeft zijn schip er juist neergelegd voor de winterstalling en legt nog net de laatste touwtjes recht. We maken een praatje met de schipper, zijn vrouw en dochter. Hun vorige schip was een schouw, “Trijn van de Leemput” waarmee ze veel naar de Oostzee geweest zijn. In de legende van Trijn van de Leemput in de Utrechtse historie, heeft Trijn een dochter die Digna heet, vandaar. Aangezien de schouw voor de schipper van 85 jaar en zijn vrouw van 76 wat bewerkelijk begon te worden werd het tijd voor iets hanteerbaarders, een North Beach. Aanvankelijk waren zijn buren er erg op tegen, die vonden een schouw voor de deur een mooi uitzicht en vreesden voor een plastic zeilboot. Maar de looks en uitstraling van de North Beach stemden hen geheel tevreden. Ook de eigenaar kijkt iedere ochtend zeer tevreden door het raam naar de Digna. Uiteraard kwam het gesprek ook op de NBOA en ook Digna gaat zich daar bij aansluiten.
Tijdens onze lunch gaat Digna in de takels en tegen dat we vertrekken staat ze op de bok. Uit voorzorg heeft de haven de waterslangen alvast weggehaald maar er staat gelukkig nog wel water op de kraan. Met het opvouwbare 10L waterzakje vullen we met een aantal keren lopen de tank voor de komende dagen. Voor onze eerste overnachting gaan we richting Morra en nemen bij het eerste eilandje de mooring. De Geeuw, heet het plasje olgens de kaart. Aan de mooring is het tijd voor borrel, palaver en plannen maken voor de komende dagen. Einddoel van deze reis is Spakenburg waar we woensdag aan willen komen.
Zaterdag is er erg weinig wind voorspeld, zondag NW2 en daarna ZW en regen. We willen zondag ergens in de buurt van de Randmeren zijn om dan van dag tot dag verder te zien. Met dat plan in de zak genieten we nog van een smakelijke maaltijd en een rustige avond.
Zaterdag 17 oktober 2020
Het is pas wat later licht dus zo heel vroeg zijn we niet op. Eerste handeling is het ontsteken van de kachel en al gauw stijgt de temperatuur van een koele 8⁰ naar een behaaglijke 18⁰. We zijn weer erg blij met onze Russische Planar. Na ontbijt gooien we los en varen richting Stavoren. Op de kade bij Jachtcenter Warns ontwaar ik een figuur die de hond uitlaat. Zou dat Henk zijn, van de NB “Water en wind”, net als een paar weken geleden. En jawel, hij zwaait al, we varen er naar toe en maken even kort een praatje. Vandaag gaat zijn boot ook naar de Stormvogel voor de winterstalling.
We passeren vlot de brug bij Warns en leggen in Stavoren aan bij wat van de Pol was. Er is nog wel een pomp maar geen winkel meer. Voor ons is een Duitse motorboot, die blijkt 1000L te tanken dus we moeten wel even geduld hebben, maar daardoor is er alle tijd voor een praatje met de nieuwe eigenaresse. Als wij aan de beurt zijn gooien we de tank vol GTL. We kunnen vlot door de sluis en zetten koers naar Enkhuizen. Alles op de motor want wind is er niet of nauwelijks. Net als we besloten hebben dat we niet naar de Buijshaven, niet naar de gemeentehaven maar naar de Compagnieshaven zullen gaan bedenkt Margaretha dat Wijdenes ook wel leuk zou zijn. Goed plan, we leggen kort aan in de gemeentehaven voor een bliksembezoek aan de viskraam om daarna richting Naviduct te gaan. Als we dat gepasseerd zijn motorren we rustigjes naar Wijdenes.
We zijn de enige boot in het schitterende haventje. Wel enkele snelbootjes die van de trailer gelaten worden maar die zijn eind van de middag allemaal verdwenen. We hebben een rustige avond met schitterend sterrenhemel. Het kacheltje maakt de herfst avond en volgende ochtend aangenaam. Zonder dat is het een stuk killer en klammer. Wel moet je zonder walstroom en weinig zon overdag af en toe onderweg met de motor een beetje stroom draaien om s’avonds de kachel op te kunnen starten. Wijdenes blijkt in het licht van de zonsopkomst een sfeervol plaatje op te leveren.
Zondag 18 oktober 2020
Na ontbijt varen we uit en eenmaal uit de luwte van de dijk blijkt er 5-10 kn wind te staan, net genoeg om het zeil te zetten en in stilte onze tocht te vervolgen. Het licht in oktober tovert een zilveren glans op de rimpels van het IJsselmeer, een bijzondere sfeer die het zeilen in deze tijd een heel eigen beleving geeft. En met voldoende warme kleding aan vinden we dat puur genieten. Af en toe zakt de wind onder de 5kn en dan lig je praktisch stil op de IJsselmeergolfjes te klotsen, dus even de motor bij. Daarna weer genoeg wind om een stukje te zeilen. Aan de wind zeilen is bij 10kn wind veel minder spectaculair dan bij 20kn maar ondanks de lagere snelheid vind ik het sturen op de telltails bij deze omstandigheden geweldig leuk. Het heeft iets fascinerends hoewel ik kan begrijpen dat niet-zeilers daar de lol niet van inzien.
Voor de Hollandse brug komen we bij de IJm9 in de geul en in de middag varen we de kom van de Schelp in. En wie ligt daar? De Flecha Verda. Vroeger dacht ik dat dat “Groene Vlek” betekende maar het blijkt “Groene Pijl” te zijn. De Kolibrie 560 van Simon, de grote schipper van de kleine bootjes, vader van de Small Ships Race. Hij ziet ons komen en neemt vriendelijk onze touwtjes aan. Hij was eigenlijk van plan het hele weekend te gaan zeilen om zijn boot naar de winterstalling te brengen maar bij gebrek aan wind is het een uitgebreide (meegebrachte) lunch met wijn op de Schelp geworden. Nadat wij vastgemaakt hebben gooit hij los om richting Spakenburg te gaan. Op de Schelp staan tegenwoordig een aantal halve oliedrums op de kant om het kampvuurinstinct van de passanten in goede banen te leiden. In voorgaande jaren werd eind oktober hier altijd het “Stoere mannen weekend” of het weekend van “De heren van de Schelp” georganiseerd. Vrijdagavond met bootjes verzamelen op de Schelp, kampvuur, vleesjes roosteren en een slokje drank. Zaterdag naar een te bereiken haven en uit eten, zondag iedereen weer naar huis. Als seizoensafsluiter. Maar ja, met Corona zit dat er dit jaar niet in.
Het kacheltje heeft savonds een startprobleem. Even de motor laten lopen helpt bij het opstarten met ietsje extra stroom om de gloeipit heet te krijgen. Als de kachel brandt kan de motor weer uit.
Maandag 19 oktober 2020
Na het ontbijt gaan we even in onze oude haven in Naarden kijken, daar hebben we toch 11 jaar met veel plezier gelegen. En als we daar dan toch liggen kunnen we gelijk even naar de wc en wat vuilnis wegbrengen. Daarna vertrek richting Doode Hond. Eenmaal voorbij de Schelp kan het zeil omhoog en zeilen we met 7kn wind en een 3,5kn snelheid richting Spakenburg. Plan is om op de Doode Hond , een eilandje net voorbij de Gooise Brug, te overnachten. Vandaar is het nog 1-2 uurtjes naar de winterstalling. We kunnen prachtig halve wind en later aan de wind zeilen langs Almere en Huizen. Vooral bij Huizen zie je zelfs nu nog de restanten van de waterplantenvelden en moet je eigenlijk in de geul blijven.
Aangelegd op de Doode Hond halen we alvast alle zeilen mooi droog er af. We checken de weerberichten voor de komende nacht. ZO 3 tot 4, dat is recht het haventje in en dat wordt dan een erg onrustige nacht. We besluiten om voor de nacht nog een eindje door te varen naar de WSV Spakenburg, daar liggen we beschut en op loopafstand van een hele goeie viskraam. Goeie keus.
