Nog meer zeehonden

Woensdag 26-6-2019

Onze route onder de eilanden Norderney, Baltrum, Langeoog en Spiekeroog door.

VIER WANTIJEN OP ÉÉN DAG

Woensdag 26 juni 2019 dagtotaal 30,7nM

VIER WANTIJEN IN ÉÉN DAG

Norderney-Langeoog

Om 04.30 gaat de wekker, Joosje moet uitgelaten, de boot aan kant, koffie en thee gezet en om 05.30 scherp is zowel Windroos als Parel klaar voor voor en achter. Wij liggen wat weg gedrukt in een hoek wat bij de gedraaide wind een beetje lagerwal blijkt te zijn. Na wat geknutsel met extra lijnen lukt het om de boot gekontroleerd de goeie kant op, uit de box te krijgen zonder schade aan eigen en buurmans boot. In het havenkanaal zetten we grootzeil en fok en bij de opkomende zon varen we het Wad op. Geniet momentje, prachtig.

De 10-15 knopen NW wind geeft ons een comfortabele 3-4 knopen bootsnelheid, het opkomende tij doet er nog een knoopje bovenop als we door her Riffgat richting Norderneyer Wattfahrwasser zeilen. Ik maak, net als voor de tocht gister een briefje waar de afstanden en passeertijden van de wantijen op staan, altijd fijn om af en toe te kunnen checken of we op schema liggen. Af en toe zakt de wind een beetje in maar met de stroom er bij blijft de snelheid over de grond om en nabij de 4 knopen. We zetten de kluiver bij. 

Na het wantij moeten we voor Baltrum weer een eindje naar buiten voor we in de geul weer naar binnen kunnen varen. We blijken het afgaande tij inmiddels flink tegen te hebben, er blijft maar 3 knoopjes over de grond over. Een snelle berekening leert dat het volgende wantij nog 2-3nM weg is en dat we iets meer dan een half uur hebben om dat te passeren. Op de grens van de passeerperiode met vallend water en de motor bij gaan we richting wantij. 6 knopen door het water en 4,5 over de grond. Als de tonnetjes eindigen en de staken beginnen hebben we nog een diepte van 1,2m, we hebben 0,85m nodig. Als de diepte terugloopt naar 1m zetten we de motor zachtjes want anders geeft het zo’n klap als je vastloopt. De diepte loopt verder terug, 0,9 dan weer 1 soms knippert er even 0,8m, het begint spannend te worden of we Langeoog halen of dat we de rest van de dag hier op het wantij onder Baltrum vastzitten. Later zal Margreet uitleggen dat dit één van de allermooiste plekken is om droog te vallen, heel vlak en een mooie schone harde zandbodem. 

Dan even ... boink ........ boink ...... we tikken 2 keer de bodem aan, gaat het lukken? Daarna wordt het langzaam weer dieper en zijn we het kritische punt gepasseerd. We krijgen weer een beetje stroom mee en zetten de motor uit om het laatste stukje naar Langeoog zeilend af te leggen. De wind neemt nog even toe naar 13 kn en het is een prachtig stukje zeilen. Uiterst voldaan leggen we om 09.00 aan bij de Segler Verein Langeoog. We evalueren met een kopje koffie/thee bij de Windroos aan boord. Dan met Joosje de kant op, ontbijtje en nog heel eventjes oogjes dicht en snaveltjes toe.

Woensdag 26 juni 2019, 2e bedrijf

Langeoog naar Wangerooge

Om 15.00 gaan de touwtjes weer los en gaan Windroos en Parel op weg naar Wangerooge. In de havenkom gaat het zeil omhoog en we zijn op weg. Via de Dollart gaan we richting Langeoogerwattfahrwasser. De wind zet stevig door tot af en toe 20 kn, we overwegen of er een rif in moet maar houden het op vol grootzeil en fok. De kluiver is niet nodig vandaag. Met de stroom mee zien we af en toe 8,5kn over de grond op de teller en dat is best veel, zeker om zo’n vaart op een ondiep wantij af te gaan. Tegen de tijd dat we daar zijn en denken dat een rif toch geen kwaad zou kunnen is er eigenlijk te weinig ruimte om met deze ruime wind nog een rif te steken. We zeilen door met af en toe killend grootzeil en hebben zo toch goede controle over het schip. Door de onverwacht grote bootsnelheid naderen we het wantij te vroeg, we halen de fok weg om vaart te minderen. Met een ruime 5 knopen snelheid zien we de diepte teruglopen naar 1m, naar 0,90 en zelfs af en toe 0,8m maar we voelen geen grond, we gaan er met kloppend hart zonder problemen over heen. Tussen Langeoog en Spiekeroog moeten we weer een stukje hoog aan de wind naar buiten om de zandbank in de ingang, het Janssand, te omzeilen. Daarna weer voor de wind naar binnen en op weg naar het 4e wantij deze dag. Het Spiekerooger Wattfahrwasser bezeilen we wat later in de vloed en hier staat overal ruim water. Wel zet de wind af en toe behoorlijk door, zeker als we voor Wangerooge nog een eind bijna tegen de wind in naar buiten moeten steken zetten we de motor bij omdat we anders tegen wind en stroom in moeten kruisen en daar hebben we geen zin meer in. Om 19.00 knopen we vast in de jachthaven van Wangerooge. De havenmeester blijkt een “daghap” te serveren en voor €9 pp incl biertje, krijgen we een gehaktbal met kartoffelsalat. We laten het ons goed smaken. Totale dagafstand 30,7nM met 4 wantijen, een tocht die je maar zelden kunt maken en we voelen ons zeer voldaan en tevreden.

Onder Norderney

Woensdag 26-6-2019

Windroos bij opkomende zon onder Norderney

We vertrekken om 05.30 uit Norderney, vanaf onze boot, Parel, kan ik mooi fotos maken van het zusterschip Windroos met Geert en Margreet aan boord.

Onder Norderney

Woensdag 26-6-2019

Vertrek uit Norderney, wordt het Langeoog of Wangerooge

Vertrek met Norderney op de achtergrond

van Borkum naar Norderney

Dinsdag 25 juni

Van Borkum naar Norderney

Dinsdag 25 juni

Van Borkum naar Norderney

Een tocht op het Wad moet je altijd goed voorbereiden. Welke route ga je varen, via welke geultjes, over welke wantijen moet je heen? Als je dan die route hebt en je hebt de afstanden van alle belangrijke punten onderweg bepaald, dan zoek je op hoe laat het hoog water is bij het wantij waar je overheen wilt. Afhankelijk van je diepgang, eventuele verhoging of verlaging van het water en de ondiepte van het wantij volgt dan een bepaalde  periode waarin je over dat wantij heen kan. Klinkt ingewikkeld maar gelukkig hebben we Quicktide, daar vul je de diepgang van je schip in, en je ziet zo per tij van hoe laat tot hoe laat je er langs kunt. Liefst plan je dan vroeg in die periode want dan stijgt het water nog. Ben je later in het tijdslot en loop je vast met vallend water dan duurt het tot het volgende tij tot je verder kunt, je valt droog en moet een uur of 10 wachten. Ook mooi maar liever niet ongepland.

Van Borkum naar Norderney moeten we eerst onder Borkum en daarna onder Juist nog een keer over een wantij. Beide zijn niet al te ondiep zodat het totale tijdslot mooi ruim is. Klein nadeel is dat hoogwater pas smiddags rond 17.00 uur is dus dat we pas rond 15.00 weg kunnen en daardoor s’avonds aankomen. 

Je praat op de steiger met iedereen en iedereen heeft er verstand van maar iedereen heeft ook een eigen mening. Een mevrouw met veel lokale bekendheid weet te melden dat we makkelijk een uur eerder over het Borkumer Wattfahrwasser kunnen dus op het laatste moment besluiten we de geplande vertrektijd een half uurtje naar voren te halen. 

Om 14.00 gooien we los met een zuidoosten windje van rond de 10 knopen. Met die wind is vrijwel het hele traject bezeild wat erg prettig is.

De geulen en platen kunnen zich makkelijk verplaatsen zodat de actuele plaats van boeien en prikken altijd af kan wijken van de nieuwste kaart. Goed zicht om alle staken op tijd te kunnen zien is essentieel. Donker, mist of dikke regen maken het praktisch onmogelijk om hier te varen. Op de meest oostelijke punt van Borkum, waar het geultje vlak onder door loopt liggen tientallen zeehonden. We horen luid geblaf, of moet je het gehuil noemen? En we hebben sterk de indruk dat er een aantal ouder-kind paren zijn. Dat geblaf hebben we nog nooit zo duidelijk en zo veelvuldig gehoord. Het is altijd spannend om te proberen een hoek af te snijden en te zoeken naar hoe ver je buiten de geul kunt zonder vast te lopen. Je moet de dieptemeter goed in de gaten houden en als die ineens sterk terugloopt weer terug richting geul. 

We vervolgen de tocht via de Osterems, een breed diep vaarwater waar de opkomende stroom dik mee hebben. Dat schiet lekker op.

Volgens de planning slaan we het eiland Juist over waardoor we nog een 2e wantij moeten passeren. Dat is het Memmert Wattfahrwasser. Bij het naderen van het wantij valt de wind wat weg, de temperatuur loopt op tot bijna 30° en het aantal vliegjes wordt enorm. Alles bij elkaar reden om de motor bij te zetten om tenminste de gang er in te houden. Zo komen we bij de geul tussen Juist en Norderney waar we eerst nog een stukje richting zee moeten voordat we stuurboord uit kunnen richting haven Norderney. Tegen 19.00 lopen we de haven binnen en vinden bij de kleine bootjes een box. Met een koud biertje in de hand (koelbox aan boord) evalueren we samen met Geert en Margreet dat we een bijzonder mooie tocht gehad hebben, met prachtige zeehonden momentjes. Volgende vraag is of we morgen met het vroege tij, vertrek 05.30, of met het late tij in de middag, vertrekken. Gezien de weer en windverwachtingen willen we de mogelijkheid open houden om donderdag of vrijdag naar Cuxhaven te gaan, dan moeten we woensdag Spiekeroog of Wangeroog bereiken dus we besluiten voor een vroeg vertrek. Dus snel douchen en de tochtplanning in detail uitwerken en op tijd naar bed.

25-6-19 Borkum Norderney

Windroos onder Juist

Zeehonden op de plaat bij Juist

Dinsdag 25-6, Borkum naar Norderney

Dinsdsdag 25 juni.

Borkum naar Norderney

Zeehonden op de plaat bij Oost Borkum

Zeehonden vlak langs de geul

een dagje Borkum

Een dagje Borkum

Om precies 9.30 zien we het mastje van de Windroos voor de haven verschijnen, ze kunnen echter niet naar binnen want door de Oostenwind is de diepte in de haveningang bij Laag Water net te weinig. Windroos wijkt uit naar de naastgelegen Burkana haven, wij lopen er heen en bij een kopje koffie wisselen we ervaringen uit. Als we terugkomen bij onze ligplaats is onze buurman net bezig te vertrekken. Het water is al weer wat hoger dus de haven in/uitgang weer bevaarbaar. We berichten Geert en Margreet en die komen op de inmiddels vrijgekomen plek naast ons liggen.

Margaretha gaat even met Joosje wandelen en er blijkt bij de loopbrug van de wal naar de steiger een jong zeehondje on de zon te liggen. Van slechts enkele meters afstand kunnen we de baderie, toevallig is het in Nederland “topless dag”, ongeneerd gadeslaan.

Nadat we de zonnetent over de kuip gespannen hebben gaan we een wandeling maken. We lopen van de haven naar het dorp, een kleine 2 uur en dan met het treintje weer terug. Mooie middag, je moet een beetje in beweging blijven

zeehonden pup in de haven

Joosje kijkt belangstellend naar de zeehondenpup in de haven van Borkum

De vloot compleet

Windroos en Parel gezusterlijk naast elkaar op Borkum

De route van 21 juni

Parel vanmorgen vroeg in de box, we liggen op ons eigen eilandje

vast in het zicht van de haven

Ronals zag ons binnenkomen en vastlopen in Port Henry op Borkum en maakte deze foto van Parel, muurvast in het zicht van de haven. De boeg naar buiten omdat we eerst gekeerd waren en daarna vastliepen

De blog wordt anders

Blogger, het programma waarmee deze blog gemaakt moet worden blijkt gekmakend slecht te werken op een iPad. Dat is heel vervelend. Vooral bij een tekst van meer dan 20 regels is het onmogelijk om er nog fotos bij te voegen of in de tekst iets aan te passen, verbeteren of wijzigen.
Ik ga proberen of het met 10 regels plus1 foto werkt, als dat ook niet werkt dan jammer maar helaas geen blog meer.
Mocht iemand die dit leest weten hoe blogger werkt dan graag advies

Borkum

Vrijdag 21 juni

Op Ameland komt aan de andere kant van de vingersteiger een Etap 20 te liggen, niet bepaald een erg ruim bemeten bootje. Toch ziet de eigenaar kans er een komplete tandem uit tevoorschijn te toveren. Later horen we dat hij Pels heet, een hele steiger met alleen maar Pels dus.

Oorspronkelijk plan was om naar Lauwersoog te gaan en daar de Windroos met Geert en Margreet te ontmoeten en dan samen verder het Duitse wad op te gaan. De windvoorspelling zegt echter dat de wind zaterdag en de week er na naar het Oosten draait en dan kom je lastig van Lauwersoog naar Borkum. Een optie is om vrijdag vanuit Ameland direct door te varen naar Borkum, dan hebben we de wind nog gunstig.

De route is voor een groot deel hetzelfde, als we vanuit het Wierumerwad in de Zoutkamperlaag komen moeten we beslissen of we rechtsaf naar Lauwersoog gaan of linksaf door het Westgat naar buiten en dan boven Schier langs naar Borkum.

In ieder geval kunnen we pas om 10.30 over het eerste wantij dus de afvaart staat op 09.45. Het Etapje met buurman Pels wil naar Schier dus voorlopig dezelfde route. Op de Scheve Plaat onder Ameland zien we op korte afstand weer een aantal zeehonden liggen, toch wel een bijzonderheid van deze vaaromgeving. Het eerste stuk valt er een buitje regen maar daar hebben we niet echt last van. Het wantij van de Zuiderspruit passeren we probleemloos. De betonde route naar het Friese Wad en het Wierumer Wad loopt eerst een stukje naar buiten in het Pinkegat, maar we zien verschillende andere schepen die daar schaamteloos de hoek afsteken en schaamteloos rechtdoor varen, kan kennelijk ook.

Parel op het Wierumer Wad

Als we na de wantijen van het Friese Wad en het Wierumer Wad in de Zoutkamper laag komen heeft Joosje nog geen moment geklaagd dus we besluiten bakboord uit het Westgat in te gaan richting Noordzee. Het Westgat maakt een bocht westwaarts om de gronden van het Plaatgat heen, dat is wel een omweg dus, het is per slot hoog water, besluiten we om te proberen of we over die plaat heen kunnen. Het blijkt te kunnen, dat scheelt een stuk.

Even een stukje Noordzee met alle ruimte en de veel langere deining is ook weer prachtig, inmiddels is het droog, een zonnetje en een prima windje dus we genieten. 

Bijschrift toevoegen

Huibertsgat de H2

In het Huibertsgat aangekomen blijkt de betonning nogal wat anders te zijn dan in de kaart van 2019 aangegeven, met een 16kn wind recht van achter en een flinke deining omdat je nu ineens tussen een paar banken invaart voelt dat wat ongemakkelijk. Met een beetje puzzelen, opletten en goed na blijven denken komen we er zonder problemen doorheen en steken we het Randzelgat over naar de aanloop van Borkum. 

We zien voor ons 2 boten de haven, Port Henry, indraaien en weer terugkomen, het is laag water. Een North Beach heeft maar 85cm water nodig dus we varen gewoon heel voorzichtig naar binnen. Inderdaad, in de haven liggen wat stukken droog maar we proberen er door te komen. Helaas, we lopen vast, dan maar achteruit terug en weer naar buiten want er is nog een andere haven. Bij het keren komen we onwrikbaar vast te zitten, dan maar anker uit en wachten op hoger water. Vooral voor Joost is dat erg vervelend want die heeft al 11 uur geen gras meer gezien en wil wel wat lozen. Pas om 22.45 drijven we weer en zoeken een box op. Daar worden we ontvangen door Ronald en Jacqueline van de Tadorna die hier ook blijken te liggen. Nadat alles vastgemaakt en aangesloten is praten we bij een borreltje even bij. Later zie ik dat vanwege het springtij die avond het laagwater extra laag is.

Via Oosterom en Blauwe Balg naar Ameland

Om 05.00 wordt Joost onrustig en begint haar drinkbak leeg te drinken, daarna gaat ze zachtjes piepen. De boodschap is duidelijk, nu uitlaten of straks de bilge uitdweilen. Met bijpassend humeur trek ik wat kleding aan en ga met Joost op de kant, ze bewijst wel dat het niet voor niks was. Om 05.30 kan ik weer te kooi en om 06.30 gaat de wekker. Vrolijk is het zeemansleven ....... ......

Gepland vertrek is om 08.00 en dat lukt precies, ondanks dat de doorgang naar buiten door een ander schip geblokkeerd wordt, iedereen werkt blijmoedig mee want iedereen begrijpt dat als het tij roept je moet gaan.

Om 08.15 staat het zeil en draaien we de Oosterom in. De wind zit mee maar is nogal zwak, tussen de 5 en 8 knopen. Gelukkig hebben we wel 1,5 knoop stroom mee maar desondanks zijn we bij het eerste wantij, bij de Oosterom 22 al een half uur achter op schema.

De Oosterom 4

Om wel overal op tijd te zijn en nog over de wantijen heen te kunnen moet de motor een beetje helpen om de snelheid over de grond zo rond de 5kn te houden. Varen op het wad met het zoeken van de bakens en de geultjes blijft leuk, afwisselend en altijd een beetje spannend. 

We passeren enkele diehards die het geheel op zeil doen maar die hebben of Ameland niet als eindbestemming of die mikken op een tij later om aan te komen. Ook het leven van een wadvaarder bestaat uit keuzes. 

Bij de Blauwe Balg zien we tientallen zeehonden liggen, hoewel gezegd moet worden dat je wel een verrekijker nodig hebt om vast te stellen dat het echt zeehonden zijn. Bijna bij het Westgat, waar de geul wat dichter bij de plaat komt zijn ze ook met het blote oog goed te zien. 

Om 13.00 varen we de haven van Ameland binnen, waar de havenmeester ons aanroept en ons een prachtig plekje toewijst.

Een mooie dag.

Parel in Ameland

Terugblik op Oerol

De geplande afvaart voor vandaag is een dag uitgesteld vanwege de wind. Die stond vanochtend strak Oost, en daar moeten we naar toe. Donderdag staat ie West en dan hebben we hem mee. Bovendien wordt er voor vanmiddag onweer verwacht en dat is ook nooit leuk op het water.
Nog een extra dagje Oerol dus, en dat werd een perfecte afsluiting.
We wilden nog even voor onderweg “pondkoek” inslaan, een typische Terschellinger lekkernij. Al wandelend door West stonden we ineens oog in oog met “de meisjes met de wijsjes” (https://www.demeisjesmetdewijsjes.nl/) die net hun plek aan het inrichten waren. Een werkelijk hartverwarmend en zielbalsemend optreden.

De meisjes met de wijsjes

Daarna hebben we nog gekeken naar een ander sprankelend akrobatiek/jongleer nummer dat met veel enthousiasme en humor door een Canadees duo from Quebec werd uitgevoerd. Je ziet, ik draag het hele Oerol gebeuren een warm hart toe en heb voor veel acts een grote bewondering. Daarom, als tegenwicht ook nog een klein beetje satire: https://youtu.be/lhR7UpM4AsI

Morgen dus afscheid van Terschelling en op naar Ameland, op de valreep nog een plaatje van de Brandaris met op de achtergrond de (jacht)haven.

Brandaris met haven op de achtergrond

In de haven ligt naast ons een scheepje van een eilander, ze zeggen dar aangroei op zout water sneller gaat

Glasorgel op Oerol

Dinsdag 18 juni 2019
Vandaag weer een prachtig Oerol dagje. Vanmiddag in West het straattheater bezocht. Allereerst was er een “Braderie” waar niks gebraden werd maar waar wel veel kraampjes stonden met heel diverse produkten. Dat heeft ons opgeleverd een stuk geitenkaas fenegriek, een Nepal ring passend bij de armbanden die we in Nepal gekocht hebben, een titanium ring met blauwe zeegolfjes en daarnaast een optreden van een swingend bandje. Hier kwam de rugzak/viskruk van de Lidl mij zeer goed van pas. Alle aangekochte zaken verdwijnen in de rugzak en bij een straatoptreden ga je er lekker op zitten. Ideaal.
Hoogtepunt was het optreden van Rogier Kappers met zijn glasorgel.

Rogier heeft op een bakfiets een aantal glazen (best of 600) gemonteerd die hij op toon brengt door ze deels met water te vullen. Op een warme dag als vandaag is dat wel een half uurtje stemmen met een pipet met water voordat alles goed klinkt. Daarna wrijft hij met een natte vinger over de rand van een glas en dan hoor je een toon. De opstelling is zodanig dat hij 2-3 glazen met één hand tegelijk kan laten klinken. En dan nog die andere hand. Hij speelde o.a. Eleanor Rigby van de Beatles, stukken van Bach en Abba. Heel bijzonder en indrukwekkend. Voor dit soort dingen ga je naar Oerol, althans hierbij verbleekt de rest zodanig dat .......

Intussen zijn de vaarplannen een beetje gewijzigd. Aanvankelijk was het plan donderdag naarAmeland te gaan maar donderdag lijkt het weer toch minder ideaal dus we gaan morgen, woensdag 

naar Ameland. Dat betekent touwtjes los om 07.00 uur en dan via 3 wantijen naar Ameland. 

Het vaarplan en de route zijn gemaakt, we zijn er klaar voor.

Het fenomeen Oerol

Oerol blijft een fenomeen met af en toe een prachtige verrassing, waarvan we er vandaag al 2 mochten smaken. Een pareltje straattheater en een heerlijke expeditie. Voor als je dat niet kent: een expeditie is een locatie waar een kunstenaar iets heeft ingericht. Bij veel van die dingen denk ik, misschien wel grappig maar het stelt eigenlijk niks voor en wordt met een hoop mooie woorden opgeblazen tot iets wat ik er niet in herken. Ik kan me helemaal voorstellen hoe ze in een dronken bui allerlei prachtige verhalen verzinnen rondom (n)iets. Je snapt die humor volgens mij dan ook het best als je Oerol verkent in een staat van enige dronkenschap.

Een beetje het kleren van de keizer gevoel, soms heb ik het idee dat die kunstenaar zich ergens achter een boom staat te verkneukelen dat al die mensen serieus naar zijn flauwekul staan te kijken.

Maar vanochtend hadden we een Terschellinger die een werkelijk mooi en humoristisch verhaal hield over de namen van plekken en streken op Terschelling. Marten Winters leeft op een prachtig, beetje afgelegen, stukje Terschelling, als een soort kluizenaar in een hutje. Op verzoek van Oerol, “had ik zelf nooit bedacht”, heeft hij een verhaal samengesteld over de bijzondere namen die sommige Terschellinger plekken hebben. Zijn verhaal zou oorspronkelijk van band door luidsprekers afgedraaid worden maar door bliksem en slecht weer was de techniek afgehaakt en nu vertelt hij het verhaal maar tig keer per dag zelf. En juist dat maakte het zo bijzonder. Relativering, zelfspot en verweven met reakties van eerdere bezoekers ontstaat een werkelijk uniek, prachtig, humoristisch verhaal. Genieten. Ik heb hem gefeliciteerd en bedankt voor de meest begrijpelijke expeditie van Oerol.

Rondje Terschelling op de fiets

Zondag 16 juni 2019
Eindelijk een dag met een zonnetje en droog in de weersvoorspelling. een uitgelezen moment om op de fiets een aantal Oerol expedities op Terschelling langs te gaan. we beginnen over de dijk aan de wadkant van het eiland met een dikke wind in de rug. slalommem tussen de schapen door met een fabuleus uitzicht over de wijdsheid van het wad. Blauwe luchten, witte wolkjes, de zon schittert op de golfjes van het water. een sprookje. en om het helemaal af te maken ligt daar een prachtig lief tjalkje achter anker. het is ”De Vriendschap” van onze vriendin Coby. 

De Vriendschap voor anker

Nog meer Strugle for Life

We besluiten om vrijdag de 14e middels een fietstochtje de officiële opening van Oerol bij te wonen op Westerkeyn. Mijn eerste kennismaking met het kloppend hart van Oerol. Westerkeyn is een fraai aangelegd en gezellig uitnodigend festival terrein met podia en veel fraaie barretjes e.d. daar omheen. Op vrijdagochtend moet je het feestgedruis er nog een beetje bijdenken en de bestelprocedure voor de koffie is geheel op zijn Oerols, creatief maar daardoor niet per definitie efficiënt. Je plaatst de bestelling bij de kassa en betaalt met pin, de kassiere vraagt naar je naam, nee, je voornaam, en schrijft die met viltstift op een kopje passend bij je bestelling. Het kost de kassiere enige tijd want nog niemand snapt waarom je bij een bestelling je voornaam moet vermelden. Daarna loop je verderop naar de bali met apparaten en wacht geduldig tot één van de medewerkers omroept “cappucino voor Jur”. Klinkt heel vriendelijk en persoonlijk.

Na de opening vervolgen we onze fietstocht en gaan via de dijk weer richting West. 

Zeehondenbaby op de rotsen

Na een eindje fietsen zien we een groepje mensen op de basaltblokken staan, er blijkt een jong zeehondje tussen de stenen te liggen en het is afgaand tij. Die komt daar de eerste uren niet meer weg. Er blijken al mensen van de Zeehondenopvang bij te zijn. Ze constateren dat de baby goed doorvoed is, zo te 

zien geen gebreken of problemen heeft en vermoedelijk even geparkeerd is 

omdat zijn moeder wat te eten is gaan zoeken. Alleen nu met Oerol komen er zoveel mensen langs die dijk dat het zeehondje al snel opgemerkt is dan willen mensen “helpen”. 

De zeehondenmeneer bij de baby

De zeehondenopvang meneer legt uit dat ze in dit soort gevallen de zaak eerst een paar uur aanzien en als de moeder dan nog niet terug is de baby naar de opvang brengen. Maar als er zoveel mensen langskomen en het water intussen flink gedaald is komt die moeder voorlopig niet meer bij het jong in de buurt. 

We besluiten om het niet af te wachten en door te fietsen naar de boot. S-Middags hebben we onze eerste Oerol voorstelling in het prachtige West End theater en voor die tijd moet Joosje verzorgd, uitgelaten en wij moeten nog koffie en lunch.

Cultuur in de vakantie

Onze 2e vakantieweek staat geheel in het teken van Cultuur. Al in Vlieland hebben we een avond doorgebracht bij het “Terrasoptreden” van Vlielands Famous Drijfhout, bestaande uit Ger Lameris, Nils Koster en Jan Willem Cupido. Drijfhout brengt shanties, volksmuziek, folk en nog veel meer en wij zijn absoluut fan. Met een lekker glaasje in de hand zitten we aan het tafeltje naast de muziekanten, een fantastische avond.

Life optreden van “Drijfhout” op Vlieland

Eenmaal op Terschelling aangekomen liggen we aanvankelijk 2e rij maar als op een goed moment een alu vissersboot van de kopsteiger vertrekt kijken we nog even goed of er geen “gereserveerd” bordje aan de steiger hangt, en nee, dus wij duiken in het gat, met de kop tegen de steiger, verder geen mensen meer over dek, niemand die als je er niet bij bent klungelig naast je afmeert, kortom prettig en zorgeloos.

Uiteraard komt het vissersbootje na een paar uur terug maar we leggen uit dat dit het voor zeilboten tot 9m is, dat zijn wij, en dat we nergens iets van gereserveerd of zo hebben zien staan. Ze nemen er genoegen mee en wij blijven liggen.

Ons mooie plekje aan de kopsteiger

We huren fietsen voor de komende week en jawel, voor mij staat dezelfde mooie groene fiets als vorig jaar te wachten. Blijkt dat het eigenlijk de fiets van de baas zelf is maar zomers, en zeker met Oerol gaat ie in de verhuur. Ik ben er blij mee.
Margaretha duikt in het Oerol programma en bestelt voor vrijdag en zaterdag alvast kaarten voor veelbelovende voorstellingen. Benieuwd wat het gaat worden.

Terschelling

Vandaag willen we naar Terschelling, alvast een mooi plekje voor Oerol volgende week bemachtigen.
Een logische tochtplanning is met het laatste afgaand tij bij Vlieland naar buiten en met het eerste opkomende tij bij het Schuitegat weer naar binnen. Dat betekent vertrekken om 09.00 ongeveer.
Het velletje met geadviseerde vertrektijden van de haven geeft echter aan vertrek een uur voor HW Vlieland?  Wat is daarvan dan de logica, dan heb je 2x stroom tegen. Na enig nadenken zit er wel wat in. Een uur voor en na HW heb je minimale stroom en je passeert het Schuitegat, dat toch een ondiepte is, met HW.
Onze plotter heeft een kaart van 4 jaar oud en daar staat dat hele Schuitegat nog niet op. De aanloopton plaats ik in de plotter aan de hand van de coordinaten van de kaart van dit jaar, daarna gewoon tonnen volgen.
De weerberichten veranderen per uur voor wat betreft windkracht, windrichting en ook neerslag. S-morgens blijkt het vies te regenen wat de doorslag geeft, we vertrekken een uur voor HW, dus om 15.00. Het blijft inderdaad tot 14.30 afwisselend regenen en miezeren, zodra we losgooien wordt het droog. In tegenstelling tot de laatste windvoorspelling die W4 geeft waait het slechts 1-2 Bf. Dat is dus motoren al zetten we nog wel de fok bij. De af te leggen afstand is slechts 7,8 nM, een kleine 15km. De aanlooptonnen van het Schuitegat blijken precies op de verwachtte plek te liggen dus een complimentje voor de navigator.

De SG2 ligt op de juiste plek

Terschelling nadert

In Terschelling zijn alle steigerplekken bezet dus we meren af naast een stevige Westerly, volgens de havenmeester hebben we nog een dag tegoed van vorig jaar dus de eerste nacht liggen we gratis.
Op de terugweg van het havenkantoor loop ik Bart tegen het lijf, een Toerzeilvriend waar ik rond de Hiswa altijd veel kontakt mee heb.
Voorlopig liggen we hier wel een paar dagen

Struggle for life

Vandaag een rustig dagje op Vlieland, veel wind, veel regen voorspeld, dus gewoon een dagje verwaaid.
Naast de boot speelde zich gister rond etenstijd een ware “struggle for life” af. Een aalscholver had een paling te pakken van een 50-60cm, langer dan die aalscholver groot was, een maatje te groot zou je denken maar onze aalscholver hield dapper vol. En de paling deed zijn uiterste best om aan het onheil te ontsnappen. Kringelde soms zijn achterlijf om de nek van de aalscholver. Maar, helaas voor de paling, de aalscholver won. Hoewel het laatste stukje staart uit zijn bek bleef steken, dat paste er echt niet meer in.

Over de Waardgronden naar Vlieland

9-6-2019, zondag 9 juni

Nadat we met de North Beach Vrienden een paar dagen onderweg geweest zijn hebben we vanochtend om 08.45 hartroerend en tranentrekkend afscheid genomen van de bemanningen en bevrouwingen van respectievelijk Schone Waardin, Forlet, Windhaen, IJsvink en Madame Rosa. Passend met koek en koffie, zoenen en zwaaien.

Iets te vroeg om 08.50 liggen we voor de Kettingbrug in Workum. 2 motorbootjes die in de haven naast ons lagen komen ook voor de brug liggen. Precies om 09.00 gaan de lichten van 

dubbelrood op rood en dan op rood groen. De slagbomen gaan dicht, de brug gaat open, de lichten op groen en de motorbootjes gaan er door en net als ik gas geef springen de lichten weer op rood en gaat de brug weer dicht. Wel ***** wat is dat nu? Als de brug bijna dicht is ziet de brugwachteres dat er nog een boot was en doet ze de brug weer open. Opluchting. We varen door naar de sluis en die gaat direct open, we zijn de enige. Op de heenweg lagen we hier met 6 North Beaches. Na it Soal hijsen we de zeilen en zetten koers naar Kornwerderzand. Een bakstagwindje brengt ons met 5 knoopjes in no time bij de sluis, waar we vrijwel direct geschut worden en om 11.15 varen we het zoute Wad op.

Plan is om via Zuid Oostrak naar het Inschot te varen en daar over de Waardgronden naar de Vliesloot te varen. Dat scheelt heel veel afstand, enige “maar” is dat het een droogvallend stuk is en niet betond. Theoretisch moet het kunnen, zeggen in ieder geval Eelco en ook Sybren. En wat extra spanning maakt het varen leuk.

L

De wind is iets westelijker dan voorspeld waardoor we aan de wind een beetje motorsteun nodig hebben om met hoog water op de Waardgronden te zijn. Na de mosselpercelen bij de Staart van Schieringhals gaan we bakboord uit de Waardgronden over, in een rechte lijn naar de VS 34 in de Vliesloot. Precies met hoog water zijn we er, de Brandaris meldt ook nog 15cm verhoging zodat de minste diepte die we zien 1,80m is. 

Zo spannend blijkt het dus achteraf eigenlijk helemaal niet te zijn. Wel geeft het een geweldig gevoel van voldoening om via de Vliesloot de haven van Vlieland vanuit het Westen aan te lopen, een heel nieuwe ervaring. Vraagt om herhaling.

Uiterst voldaan meren we af in een box aan de H steiger, plek genoeg.

De North Beach tocht 2019

Voor de jaarlijkse North Beach toch zijn we donderdag 6 juni present in Stavoren, waar we met 7 schepen bij de visafslag liggen. Bij een goede maaltijd bij Max wordt besloten vanwege de verwachtte windkracht 8 op zaterdag niet naar den Helder te varen maar het simpel bij Workum te houden. Met 6 schepen vertrekken we en varen in konvooi naar Workum, waar we met 6 tegelijk In de sluis kunnen.

In Workum is de aanlegplek zo mooi dat we besluiten hier te blijven.

Ook voor Joosje is er een mooi grasveldje

Parel is LOS!!

We varen weer, vanochtend thuis vertrokken, in Warns op de boot gestapt en om 13.00 lagen we in Stavoren bij de visafslag. Waar iets later nog meer North Beaches bij kwamen liggen.