Sportief op Spiekeroog

Margaretha immer sportief zwemmend achter de boot

Woensdag 31 juli 2019

Een dagje op Spiekeroog, aangezien we vandaag op onze tocht alleen wind tegen zouden hebben, niet handig over de wantijen. 

Gister hadden we na aankomst nog wel tijd om even het dorp in te lopen, een boodschapje te doen. Dat leverde een paar ontdekkingen op. Op Spiekeroog zijn geen fietsen te huur! Waarschijnlijk is het eiland te klein, met een fiets ben je in een uurtje of 2 het hele eiland rond. Zit kennelijk geen handel in. Op het eiland is geen bier in blik te koop. Alleen in fles. Thuis vind ik dat prima maar op de boot zijn flessen zwaar, nemen relatief veel ruimte in en je moet die fles bewaren en later ook weer ergens inleveren. Er dreigt een drankprobleem. Voorlopig maar even zuinig aan met de aanwezige voorraad. 

Vandaag een wandeling gemaakt naar de oostpunt van het eiland door prachtig natuurgebied en een kopje koffie gedronken bij zo’n beetje de meest oostelijk gelegen bebouwing, een ekologisch café/museum. Onderweg zat er een haas langs het pad die zich gewillig liet fotograferen, daarna verdween hij. Even later op het pad een ree, maar die verdween voordat ik mijn fototoestel paraat had. Na de koffie door de noordelijke duinrand weer terug naar het dorp en door naar de haven. 

Margaretha heeft een onverbiddelijke en onbedwingbaar sportieve natuur dus die wilde na de wandeling even een rondje zwemmen rond de boot.

Belangrijke bezigheid: checken van de wind en weerberichten voor de tochtplanning voor de komende dagen. Stelregel op de Deutsche Insel: Gott schuf die Zeit aber über Eile hat er nicht gesprochen. We doen dus kalm aan met af en toe een rust en sightseeing dagje.

dagje Spiekeroog 2

Een haas naast het wandelpad

De jachthaven van Spiekeroog onder een prachtige hemel

Dagje Spiekeroog

Achter de boot een mooi strandje om Joosje uit te laten op  Spiekeroog

Joosje ligt graag in haar mandje in de kuip

wangerooge naar Spiekeroog

Dinsdag 30juli 2019

Wangerooge naar Spiekeroog 10,9 nM

Vertrek 07.45

Op wantij 09.00 minste diepte was 1,5m

Aankomst 10.15

Om 7.45 willen we niet langer wachten en gaan de touwtjes los. Volgens de planning had dat om 08.00 moeten zijn dus nu moeten we kalm aan doen om niet te vroeg bij het wantij te zijn. De wind is 2,4 knopen, dat gaat ons niet helpen. Zo motoren we rustig de haven uit en naar het zeegat toe. Tussen Wangerooge en Spiekeroog liggen platen dus we moeten bijna tot de dam die in het zeegat ligt en dan bij de west-kardinaal bakboord uit de geul in die onder Spiekeroog doorloopt. Bij die kardinaal kijken we nog even zeewaarts, 4 weken geleden verloor Windroos hier haar anker vanwege de steile hoge golven, nu is de zee glad als een spiegel, golfhoogte nog geen 10cm. De geul loopt vlak langs het zand van Spiekeroog en daar ligt het vol zeehonden. Voor het strand ligt een grote catamaran voor anker, op nog geen 50m van al die zeehonden vandaan. Dat is ook leuk droogvallen.

We hebben nu de vloedstroom mee en de motor kan bijna uit, een klein beetje schroefwater om te kunnen blijven sturen. Zo gaan we langzaam over het Wad, met de glinsteringen en schitteringen van de nog laagstaande zon op het water.  Vlak bij de boot komt af en toe een zeehond even boven. Dit is wadvaren op zijn mooist, zeker als ik daar nog een kopje koffie bij krijg van Margaretha. 

Om 09.00 passeren we het wantij met nog 1,50m diepte, we hadden makkelijk nog wat vroeger kunnen gaan, maar dit is heel relaxed. 

Net na 10 uur lopen we Spiekeroog binnen en we vinden een plekje bij de kleine bootjes. Zo een beetje de mooiste plek in de haven met over het Wad vol paarse lamsoorvelden. De havenmeester is uiterst vriendelijk en behulpzaam, en neemt alle tijd voor zijn gasten.  We gaan hier vanmiddag wel in de modder zakken maar dat geeft niet.

Zeehonden naast de boot

Onderweg naar Spiekeroog komen de zeehonden vlak naast de boot kijken wie wij zijn

Wangerooge naar Spiekeroog

Zeehonden op de plaat voor Spiekeroog

Cuxhaven naar Wangerooge

Zondag 28juli 2019

 Cuxhaven Wangerooge 43,4 nM

Vertrek 10.00 aankomst 19.00

Meest bakstag 12-15

Later zakkend onder 10

Laatste 2 uur motor plus rond 12.00 half uurtje motor bij

sMorgens moeten we eerst bellen voor de verjaardag van Marijn, na een paar mislukte pogingen hebben we kontakt en kan er gezongen en gefeliciteerd worden. 

Op de Elbe voor Cuxhaven kan tot ruim 3 knopen stroom staan. Het heeft dus geen enkele zin om te vroeg te willen vertrekken. Volgens de vaarwijzer van René Vleut gaat de eb stroom 1,5 uur na HW lopen. Om 09.55 Hoog water dus vanaf 11.30 gaat de stroom meelopen. Vanaf een uur voor kentering is de stroom niet zo sterk meer dus, ongeduldig als we zijn gooien we om 10.00uur los, hijsen in de haven grootzeil en sturen dan de haven uit. Buiten de haven fok en kluiver er bij en hoewel we volgens de verwachting al geen 10 knopen meer zouden hebben. Zien we nog een stevige 12 kn op de klok. Met halve wind is dat uitstekend zeilen dus de motor kan al meteen uit. We volgen netjes de groene tonnen, de bakboordkant van de geul, we varen links in de geul als het ware, maar houden de tonnen aan stuurboord zodat we net buiten de geul blijven. We fietsen bij wijze van spreken aan de linkerkant van de weg over de stoep. En dat is gebruikelijk en ook de bedoeling. 

“Alles wat je hoort is geen feit maar een mening, alles wat je ziet is geen waarheid maar een perspektief”, 

een spreuk van een wijs iemand van de scheurkalender bij ons thuis op de wc, maar vandaag moest ik daar wel een paar keer aan denken.

De geul draait westwaarts zodat we wind steeds meer van achter krijgen. Ook zakt de wind een beetje in, daarom gaat de vaart er uit, dan is er tijdwinst te boeken met de bocht wat krapper nemen. Zo liggen we met weinig vaart op het knobbelige water op en heen en weer te klotsen. Het water lijkt steeds onrustiger te worden, net of we in de branding terecht komen. Een blik op de dieptemeter verklaart waarom, er is nog maar 3,5 m waterdiepte! We zitten bijna op de zandbank. Dus fors roer stuurboord uit naar dieper water. Daardoor komt de wind ook beter in en lopen we meer vaart. De diepte loopt weer op naar 10m, 12m,  15m. OK, dat is beter. Dan zie ik in de verte een vrachtschip aan komen, ogenschijnlijk recht op mij af, hoe kan dat nu weer? Past even niet in mijn verwachting, maar wat ik denk te zien is niet de waarheid maar een perspektief, We zijn met onze manoeuvre om op dieper water te komen een eindje de geul ingegaan en die tegemoet komende vrachter stuurt mooi scherp de bocht aan. De AIS heeft het over een passeerafstand van 0,1nM over 8 minuten en dat is me te weinig. Dus snel weer wat afvallen naar buiten de geul. Nu weer plat voor de wind met ineens weer aanzienlijk minder snelheid, de passeerafstand wordt niet snel groter, tijd voor harde actie: motor aan en snel aan de kant. Links een ondiepte, rechts de geul met grote schepen, weinig speelruimte voor de koers dus plat voor de wind op hobbelig water, de motor blijft maar even bij staan.

Na een half uurtje is er weer wat meer wind en gaat de motor uit. Nu volgt er een lang recht stuk richting aanloop Wangerooge waarbij we langzaam wegsturen van de geul. Geen last meer van grote schepen. Wèl een nieuwsgierige zeehond , die vlak achter ons schip aan zwemt.De wind blijft ondanks de verwachtingen de hele middag lekker doorblazen met 12-15kn wat steeds een 4,5-5 kn bootsnelheid oplevert plus nog een knoopje stroom mee, dat schiet mooi op. Onderweg worden we opgelopen door een nette motorkruiser met NL vlag. Hij komt zo dicht langs dat ik besluit er foto’s van te maken. Dat is op een alle kanten heen bewegend schip nog best een uitdaging, zeker als met de telelens flink in wilt zoomen. De schipper van de “Charlestown” ziet mij staan, begrijpt dat ik foto’s van zijn schip maak en pakt ook zijn toestel om foto’s van ons te maken. Als hij eenmaal ruim gepasseerd is roep ik hem aan op de marifoon op 16. Hij antwoordt en op kanaal 77 praten we verder. Ik vertel dat ik foto’s van zijn schip heb en vraag naar zijn bestemming. Hij is op weg naar Wangerooge, net als wij. We spreken af elkaar daar even op te zoeken om de foto’s uit te wisselen.

Onze route loopt onderlangs de “Weser Reede” een ankerplaats voor grote schepen, je ziet hele grote schepen, denkt waar gaat dat heen, tot je op de AIS ziet dat de snelheid 0 is dus ze liggen voor anker. Hoef ik niet meer op te letten. Fout. Ineens blijkt een kuster toch te gaan bewegen en van ons weg te varen, geen probleem. Maar een kwartiertje later komt ie ineens toch recht op ons af. Blijkt geen kuster maar een zandzuiger te zijn, die ligt een tijdje stil zand te zuigen, vaart dan naar dieper water en komt met een lus weer terug, dus toch op blijven letten. Ik verwacht tussen de geul en de eilanden hooguit een visser, maar toch komt er ineens een kuster recht op ons af, hoe kan dat? Even niet goed gezien dat er ook nog een geul naar Wilhelmshafen loopt die we kruisen. Even later lijkt één van de mastodonten die op de Weser Reede voor anker liggen ineens heel dichtbij te zijn. AIS raadplegen laat zien dat ie niet stilligt maar met 16 knopen op ons af komt passeerafstand minder dan 0,1nM. Lengte 400m breedte 59m, niet echt een kleintje. Die kan toch nooit  door dat geultje? Snel bulletalie eruit, boom uit de kluiver en oploeven zodat we hem parallel tegemoet varen en op 200m passeren. Later zie ik dat er bij Hooksiel ook nog een container terminal is. Je kunt hier dus nog wel degelijk hele grote jongens tegenkomen. Ik tel in de gauwigheid 24 containers in de lengte, ook zoiets in de breedte en zeker 10 hoog gestapeld, kom je toch in de buurt van de 5500 containers. We laten een dikke 5000 vrachtwagens even voorgaan. En weer een voorbeeld dat je wat je ziet interpreteert vanuit het perspektief van je verwachtingen, wat dan niet blijkt te kloppen. Een leerzame dag. We varen nu de geul in waar Windroos op de heenweg haar anker verloor. We varen langs de tonnen en zien, halverwege de vloed, een minste diepte van 3,5 m, hier moet Geert zijn anker liggen. Het water is nu rustig en als je een flinke magneet hebt en een paar zoekslagen maakt dan heb je hem. Bruce, 10kg, met 10 m ketting.

Eenmaal de strekdam voorbij zijn we met een halfuurtje in de haven en vinden een plekje naast een Nederlandse Southerly. Het is redelijk druk, later komen er nog 2 boten naast liggen. Achter ons ligt de “Charlestown” waar ik foto’s van heb gemaakt.

Het is mooi gelukt vandaag; dit stuk in de Duitse Bocht kan echt lastig zijn, met de sterke stroom van de Elbe en overheersend westelijke en noord westelijke winden. Wind en stroom die aan elkaar tegen gesteld zijn. 

Door de Duitse Bocht

Met de wind van achter en de kluiver uitgeboomd schieten we lekker op.
Op weg van Cuxhaven naar Wangerooge.

De Duitse kustwacht houdt ons scherp in de gaten

 

Van Gieselau naar Cuxhaven

Zaterdag 27 juli 2019

Sluis Gieselau kanaal naar Cuxhaven 39nM

Vandaag het laatste stuk NOK en dan bij Brunsbüttel door de sluis de Elbe op. Over de Elbe naar Cuxhaven. Op de Elbe kan het behoorlijk stromen tot wel 3 knopen. Daar wil je niet tegen in. Voor de tochtplanning is het belangrijk te weten dat de stroom bij Brunsbüttel vanaf ca 10.00 uur naar Cuxhaven gaat lopen tot ca 17.00 uur. Het is 23nM van Gieselau naar Brunsbüttel en 16nM van Brunsbüttel naar Cuxhaven, dat laatste is ca 3 uur varen. We moeten dus tussen 10 en 14.00 bij Brunsbüttel vertrekken. Joost helpt ons op tijd te vertrekken en om 05.45 gaan de touwtjes los. De 23 nM naar Brunsbüttel vragen ca 4,5 uur zodat we keurig tegen 10.00 bij de sluis kunnen zijn. Het NOK is recht uit motoren en op een gegeven moment wordt dat minder opwindend. We zijn mooi op tijd bij Brunsbüttel en vinden voor de sluis nog een plek waar Joosje even gras kan snuiven. Daarna naar de sluis waar we even moeten wachten maar rond 11.00 zijn we erdoor. Er staat een mooi windje en we zetten alle zeilen bij. Door het water 4,5 knoop maar over de grond 7-7,5 knoop, dat schiet lekker op. Een halve mijl voor de haven strijken we de zeilen en steken op motor de geul over. We hebben 3 knopen stroom mee en de haven ingang is aan de smalle kant. Voor je het weet ben je er voorbij. De kunst is om strak op de linkerkant van het te sturen, flink gas er op en met flinke snelheid naar binnen. Je ziet jezelf als een krab dwars uit  voorbij de ingang schuiven en alleen met voldoende snelheid eindig je in de haven in plaats van op het rechter havenhoofd. Leuk spelletje, het lukt en zodra je binnen bent gas terug. We vinden aan de kleine boten steiger een mooi plekje en om 14.00 is alles aan kant. Prachtig gezeild.

Van Laboe naar Gieselau

Vrijdag 26 juli 2019

Laboe naar Gieselau kanaal.

Het Noord Oostzee Kanaal is ca. 100km lang. Dat is best een eind motoren nl ca 12-13 uur, vrij veel voor op één dag. Er zijn onderweg weinig aanleg en overnachtings mogelijkheden maar in ieder geval 2 plaatsen waar wij in het verleden gebruik van hebben gemaakt. Je kunt het kanaal grofweg in 3 gelijke stukken delen, Brunsbuttel-Gieselau, Gieselau-Rendsburg en Rendsburg-Holtenau. Op de heenweg hebben we overnacht in Rendsburg, vandaag varen we vanuit de Oostzee bij Holtenau het kanaal op en doen dan 2/3 deel om in het Gieselaukanaal te overnachten. 

Vanochtend mooi op tijd vertrokken, om 06.00 de touwtjes los. Als we de haven uitdraaien  zie ik al 2 grote vrachtschepen langskomen, die moeten misschien ook het kanaal in. Vanaf de haven in Laboe is het half uurtje motoren naar de sluis bij Holtenau, We geven wat gas bij want als er geschut wordt willen we er wel bij zijn. De twee grote vrachters gaan inderdaad stuurboord uit naar de sluis en als wij in de buurt komen hoor ik op het marifoonkanaal van de sluis dat als de “Navi Baltic”, één van de 2 vrachters, in de sluis ligt de plezierboten er achter mogen gaan liggen. Gebeurt niet vaak dat je samen met een serieus zee containerschip ( ik schat met capaciteit voor 300-400 containers) in één sluis ligt. Het schutten gaat vlekkeloos, althans bij ons en de meeste schepen, een enkeling zorgt met zijn “leermomentje” voor wat vertier voor de rest. Als de deuren weer open gaan mogen eerst alle jachten er uit, daarna het containerschip. Na de sluis leggen we aan bij het steigertje waar je betalen moet en laten daar ook Joosje nog even op de kant. Daarna gas er op en gaan, 32 nM op de motor naar onze overnachtingsplek. 

Omdat er een stevige wind staat en die meestens van achter komt zetten we de kluiver bij en die trekt er af en toe behoorlijk aan. Zeker een halve knoop snelheid kado. De “navi Baltic” is zo groot en heeft zoveel diepgang dat hij alleen in het midden van het kanaal kan varen. Kan niet uitwijken voor tegenliggers, en als die dat dan ook niet kunnen. . . . . . .  Daarom zijn er in het kanaal een aantal “passeerplekken” waar het kanaal breder en dieper is, daar moeten de grote jongens dan even wachten tot de tegenliggers gepasseerd zijn en dan kunnen ze weer verder. Zo’n oploopje grote schepen hoeft voor een klein zeilbootje geen obstakel te zijn, meestal kun je er aan de zijkant gewoon langs, het is daar veel te ondiep voor die grote jongens. Zo passeren we de Navi Baltic zeker drie keer en worden daarna weer door hem gepasseerd, want hij loopt net een knoopje harder als wij. Om 13.45 zijn we bij onze bestemming. 

Het Gieselau kanaal verbindt de Eider met het NOK en komt met een sluisje uit op een zijarm van het NOK. Het is geen jachthaven of zo maar voor de sluis zijn een paar steigers waar je kunt wachten tot je door het sluisje kan, maar het wordt ook veel gebruikt om te overnachten door mensen die door het NOK gaan. Er is op de kant bij de sluiswachter een toilet, meer voorzieningen zijn er niet. Maar dit is wèl een paradijselijke plek!

Hoewel de steiger meer dan een kilometer bij het NOK vandaan ligt is de zuiging van een passerend zeeschip goed te merken. Eerst wordt er water ingestuwd, we gaan op zeker moment zeker 50cm omhoog, daarna zak je bijna een meter omlaag en dan weer terug naar normaal nivo. Als je hier met het vastmaken van je landvasten geen rekening mee houdt heb je grote kans op schade want het hele gebeuren gaat allerminst ongemerkt voorbij. Lange lijnen!

Het is zomers weer met een brandende zon. 

Op de boot is alleen binnen schaduw maar de temperatuur loopt daar aardig op. Eenmaal op de plek van bestemming is nadat de boot aan kant is en Joosje het gras heeft gesnoven, het eerste wat we doen een duik in het koele water. 

Gieselau

Kluiver bij op het NOK

Het sluisje in het Gieselaukanaal, ca 1km voordat het Gieselaukanaal in het Noord Oostzee Kanaal uitkomt. Een paradijselijke plek waar je één nacht mag blijven liggen. Een wc is de enige voorziening.

Het Noord Oostzee Kanaal NOK

Op het Noord Oostzee Kanaal (NOK) vaar je samen met de grote zeevaart. Goed opletten en netjes aan de stuurboordoever blijven

In de sluis bij Holtenau

Samen met een zee containerschip in de sluis bij Holtenau

van Fehmarn naar Laboe

Donderdag 25 juli 2019

Burgstaake naar Laboe 42 nM

Joost kwijt zich weer uitstekend van haar taak als tijdbewaker en zorgt er voor dat we op tijd opstaan, haar uitlaten aan boord de boel aan kant, koffie en thee gezet en dan om 06.00 klaar om los te gooien. We zijn dus mooi op tijd op weg. Bij het uitvaren van de haven passeren we een mini vissersbootje met heel parmantig een grote meeuw er bovenop.

Er waait een mooi windje en al in de haven gaan alle zeilen omhoog. Richting geul is aan de wind maar goed te halen, dan gaan we onder de brug door die Fehmarn met het vasteland verbindt. De koers is nu plat voor de wind en ondanks dat we de kluiver uitbomen naar loef geeft de 10 knopen wind ons slechts 2,5 knoop snelheid. We hebben even motorsteun nodig. Maar na de eerste knik in de route hebben we de wind schuin van achter en kan de motor uit. Voor de Duitse kust ligt hier een schiet-oefen-gebied waar gele tonnen omheen liggen en waar je niet doorheen mag. We moeten met een ruime boog er om heen in plaats van in rechte lijn op ons doel af. Zo netjes en gezagsgetrouw zijn we dan wel weer. Als we begin van de middag richting Kiel zeilen zien we tot onze verbazing, of moet ik zeggen frustratie, ergernis, dat alle andere schepen er gewoon dwars door heen varen en niemand treedt op. Maar goed, we hebben een prachtige tocht gezeild met af en toe 15 knopen bakstag wind. De automaat hebben we er maar op laten staan en dat zeilt heerlijk. Uiteindelijk wordt het water ruwer, de golven hoger en met een bakstagwind draait de boot dan alle kanten uit. Een automaat heeft daar nogal moeite mee dus we sturen het laatste stukje met de hand. In Laboe eerst naar de dieselpomp om voldoende brandstof voor de 100km Noord Oost Zeekanaal te hebben, daarna zoeken we een box.  Laboe is een haven die vlak bij de toegangs sluis Holtanau van het Noord Oostzee Kanaal (NOK) ligt.

Vertrek van Fehmarn

Vissersbootje met meeuw bij vertrek van Fehmarn

Naar Fehmarn

Woensdag 24 juli

Gedser (Denemarken)  naar Burgstaake op Fehmarn (Duitsland). 30 nM

De weersvoorspelling geeft geen wind en later misschien een beetje. Eigenlijk reden om een dagje af te wachten maar kijken we op iets langere termijn dan is de kans om van Cuxhaven naar een waddeneiland te komen er zondag wel, later minder. Dus, eigenlijk tegen beter weten in gooien we om 09.00 los (laat voor onze huidige begrippen), en zetten voorlopig op de motor koers naar Fehmarn, een eilandje net boven de Duitse kust. Het water is vlak als een spiegel, alleen passerende schepen trekken rimpels en maken golfjes. Gelukkig hebben we een stuurautomaat, en als de motor loopt is er stroom genoeg voor onze tevreden brommende vriend. Koers instellen en dan verder toekijken, om je heen kijken, kopje koffie, koers kontroleren etc etc. 

Helaas worden we overvallen door miljoenen kleine mugjes, zitten overal op en kruipen overal in. Je wordt er helemaal gek van. Ik pak het stuk horregaas dat we anders voor de ingang hangen en doe dat over mijn hoofd. Na een tijdje lost Margaretha me af en die doet een handdoek om haar hoofd.

Met Fehmarn in zicht komt er een beetje wind recht van achteren, we draaien tegen de wind in, schudden zoveel als mogelijk alle muggen van verstaging en zeil en varen dan, met aanzienlijk minder beestjes op de boot verder.

Wel moeten we nog een keus maken naar welke haven we willen. Direct naast de geul is een brandnieuwe moderne marina, van verre zien we grote flats, strand vol met mensen, oogt als een mondaine Duitse badplaats.

Als we even doorvaren dan komen we in de oude haven met daarbij een verenigingshaven. Een beetje houtje touwtje, niet allemaal brandnieuw en superlux, maar bij een alleraardigst dorpscentrum met een paar winkels en terrassen. Fijne atmosfeer, hier en daar wat levende muziek. Prima voor ons. 

en miljoenen mugjes

Het is niet alleen erg heet, we worden ook overvallen door miljoenen kleine mugjes.

Margaretha beschermt zich tegen zon en muggen met een handdoek

Alleen de passerende schepen trekken rimpels in het water 

Een hete dag op het water

Woensdag is het erg warm en het water is als een spiegel. Dan is er niet veel te zeilen.

van Hesnaes naar Gedser

Dinsdag 23 juli 2019

Hesnaes naar Gedser 20nMijl

Joost is er vroeg bij vandaag hetgeen er toe leidt dat we om 06.00 losgooien, buiten de haven zeil zetten en aan de wind richting Gedser gaan. De koers is met een knikje in de schoot bezeild, we hebben 10-15 knopen wind met een ietwat knobbelig zeetje. Parel doet haar best om de gang er een beetje in te houden en met 3,5 knoop, soms wat minder maar meestal  wat meer zeilen we naar het zuiden. Het is nog een beetje grauw, grijs en nevelig maar af en toe breekt het zonnetje door de grijsheid heen en zorgt voor schilderachtige taferelen. Ik moet denken aan de eerste regels van het gedicht van John Masefield met onder andere de regels:

I must go down to the sea again

To the lonely sea and the sky

..........

And a grey mist on the sea face

And a grey dawn breaking

Die regels raken precies de gevoelige snaar, op zee kan ook grijs bijzonder mooi zijn. 

Als we de kaap bij Gedser ruim voorbij zijn gaan we overstag en bezeilen nu met gemak de aanloop van de jachthaven. Dat is dezelfde geul als de ferryhaven alleen vlak daarvoor gaat de jachtengeul bakboord uit waar de ferry de veerhaven ingaat. De Oostzee gids van René Vleut waarschuwt en zegt dat je als jacht daar niet moet zijn als de ferry daar gaat draaien. Precies als wij er zijn komt de ferry ons achterop, vraag is nu gaat ie draaien of eerst naar de steiger. Dat laatste blijkt het geval zodat we zonder probleem door kunnen naar de jachthaven. Prima haven, prima faciliteiten ( alleen de wifi biedt geen internet) maar wel meer “marina” sfeer dan de gemoedelijke sfeer van Hesnaes. 

Nu studeren op de weerberichten wat we morgen gaan doen. Een dagje blijven liggen zonder wind of toch al door naar Fehmarn.

Verder brengen we een bezoek in het Geo museum, wat hier blijkt te zijn ; volop vondsten uit deze streken, teruggevonden in het krijt, miljoenen jaren oud. En we herkennen onze eigen bijzondere vondsten; schelpafdrukken in vuursteen. En heel bijzonder : Donnerkeil, van het binnenskelet van Beleniten. Dat is een uitgestorven 10 armige inktvis. In veel mythologiën komt Donnerkeil voor. 

Ook bijzonder: een stuk barnsteen met daarin opgesloten (volgens het museum) parende muggen. Al 50 miljoen jaar, niet bepaald een vluggertje.

Vraag me geen details want ik heb geen verstand van barnsteen en ook niet van muggen.

Fossielen

De fossielen door Margaretha gevonden.

Fossiele barnsteen met daarin opgesloten parende muggen

Van Klintholm naar Hesnæs

Maandag 22 juli 2019

Klintholm Hesnaes 14 nM

Bij het varen in deze noordelijke streken maken we gretig gebruik van de “Vaarwijzers” voor Scandinavië, Oostzee en Noordzee van René Vleut. Al bij onze eerste reis in 2009 hebben we deze vaarwijzers van A tot Z bestudeerd om vertrouwd te raken met de bijzonderheden in dit vaargebied. In zijn boeken staan ook foto’s van haventjes met zichtbaar de boot van René, de “Ugly Duck”. En wat ligt er aan de steiger als we zaterdagavond Klintholm binnenlopen, jawel, de Ugly Duck.

Dus daar ben ik savonds even langsgelopen om meneer Vleut te bedanken voor zijn mooie boeken. Dat leverde een bijzonder leuk gesprekje op. De uitnodiging voor een kopje koffie bij ons aan boord moest hij helaas afslaan omdat hij al door een schipper van een andere Nederlandse boot was uitgenodigd voor het eten. Toevallig het schip waar wij ongeveer naast lagen. 

Wijzelf besloten om in het visrestaurantje aan de haven te gaan eten, en wie komen daar naast ons te zitten, de buurman schipper met vrouw en zijn gast voor vanavond, René Vleut. 

Vandaag een kleine afstand, pas woensdag of donderdag gaat de wind uit het Oosten waaien en daar willen we vanuit Gedser gebruik van maken. Vandaag en morgen willen we gebruiken om met de voorspelde westenwind via Hesnaes naar Gedser te komen. Helaas is de wind niet west maar zuidwest, dus recht op kop. Gelukkig is het maar 5-7 knopen, daar kunnen we zeilend weinig mee en om er tegen in te motoren is geen probleem. Zo heb ieder nadeel se voordeel. Om 09.30 varen we Hesnaes binnen.

Hesnaes blijkt een bijzonder pittoresk, klein lief haventje te zijn. Een klein haventje met een paar kleine vissersbootjes en plaats voor niet al te veel zeiljachten. Er is één toiletgebouwtje met enkele douches en een paar wc’s en een waterkraan. Dichtstbijzijnde winkel op 4 km. Volgend jaar willen we vouwfietsjes aan boord.

Op een bordje staat dat de havenmeester om 19.00 langskomt, dat betekent tot die tijd geen code en geen toegang tot het sanitair. Als we even het haventje rondlopen zien we een oudere man met een witte pet en een geldtas: kan niet missen, moet de havenmeester zijn. Klopt, en we mogen gelijk betalen en krijgen de code. Als hij merkt dat wij die “Dutch” zijn die net binnenvoeren schakelt hij over op Engels en legt uiterst vriendelijk uit dat de douches even geen warm water hebben maar dat hij nog niet weet of dat komt omdat de boiler leeg is of dat ie stuk is. 

Hesnæs

Hesnaes is een klein vissershaventje met plaats voor een beperkt aantal passerende jachten. We vinden een prachtig plekje naast een oud vissersbootje. 

Joost op het strand van Klintholm

als Joosje op het strand komt wordt ze altijd blij. Zo ook zondag op het strand van Klintholm.

Vitte naar Klintholm

Zaterdag 20 juli 2019

Vitte naar Klintholm 38,6nM

Lief dagboek

Vandaag was een beetje een pechdag. Het begon al om half vijf vanochtend (dit keer eerst Jur!)en toen ook Joosje. J&J hadden kennelijk zin in een oversteek naar Klintholm want al voor half vijf wekten J&J Margaretha om de dag te beginnen! Zodoende voeren we al om 5 uur stilletjes de haven van Vitte uit om daarmee afscheid te nemen van Rügen, bij de opkomende zon, altijd een magisch mooi moment op het water, dat dan weer wel.

Bij gebrek aan wind (zoals voorspeld) valt er weinig te zeilen en moet vooral de motor het werk doen. Als we benoorden het eiland zijn zetten we wel zeil, maar de 5 knoopjes wind is te weinig voor de komende 38 mijl. 

We zetten de stuurautomaat er op en dan heb je je handen vrij en je kunt wat relaxter zitten. Ik vind dit altijd een geweldig gevoel geven, met stuurautomaat of met de windvaan: de boot stuurt zichzelf en jij houdt het overzicht, doet de uitkijk en geniet. Ik geniet daar tenminste altijd enorm van het gevoel dat er balans is, het systeem in evenwicht, de boot blijft vanzelf op koers.

De zee om ons heen is wijds en leeg, wat een ruimte om ons heen, maar eerlijk gezegd missen we Windroos nu al. Altijd waren ze wel ergens te “spotten”.

Omdat ik nu mijn handen vrij heb kom ik op het idee om de vislijn achter de boot te hangen. Per slot steken we een echt stuk zee over, open water, en wie weet verschalken we een makreel voor in de rookoven. Naast het vissen kan uitkijk houden ook geen kwaad want we kruisen een scheepvaartroute en ook nog een Ferry route. Tot mijn schrik zie ik dat de plotter geen AIS informatie geeft, dat is heel vervelend net als je het nodig hebt. Ik check de marifoon en die geeft gelukkig wel AIS informatie. Maar als er nu een groot schip aankomt moet je wel naar binnen en dan via een net iets ingewikkelder procedure de info van het juiste schip zichtbaar maken en dan kijken wat de CPA en TCPA is. Omslachtig maar beter als niks.

Bij het eerste schip blijkt de Closest Point of Approach 0,2nM te zijn over 11 minuten. Dat vraagt om aandacht en in de gaten houden. We nemen wat gas terug en al spoedig loopt de CPA op naar 0,5 mijl, dat is voldoende. 

En dan BEET, de lijn, die met een elastiek aan de boot zit, trekt en ik haal ‘m in. Er blijkt een Geep aan te zitten. (Het arme beest heeft niet gehapt maar in het langsvaren is er een haak in zijn staart geslagen en dat heeft hetzelfde effect.) de Geep gaat in de emmer, de lijn weer achter het schip en het gas kan er weer op.

Een eindje voor Klintholm moeten we nog wijken voor een Ferry. Als Margaretha even een klein dutje doet zit ik nog eens te peinzen over die plotter en de AIS en besluit de instellingen eens langs te lopen. Blijkt de AIS gewoon uitgeschakeld te staan op de plotter. Dan pas dringt het tot me door dat ik dat zelf gedaan heb toen we een paar dagen geleden een haven aanliepen en door alle AIS-bootsymbooltjes op het scherm de hele haven niet meer te zien was. Pijnlijk seniorenmomentje.

Als we rond 13.00 de haven van Klintholm binnenlopen blijkt onze box van de vorige keer nog vrij en we nemen ons vertrouwde plekje weer in. Zo midden in het vakantieseizoen loopt deze sfeervolle, kleine haven wel stormachtig vol. Goed dat we zo vroeg zijn! 

Het voordeel van vis schoonmaken op een boot is dat je water genoeg bij de hand hebt om zonder al te veel bloederig geknoei de boel schoon te maken. Gewoon een puts met buitenwater bij de hand en die af en toe over boord legen en vers vullen.

Tot ik als de vis schoon is de emmer weer buitenboord leeg en net te laat bedenk dat de schoongemaakte vis ook nog in de emmer zat, ik zie hem langzaam naar de bodem zakken. Uiterst pijnlijk seniorenmomentje. 

Gelukkig biedt Margaretha troost met een lunch met gebakken eitje.

Vroeg van Vitte naar Klintholm

Een geep aan de haak

De  vislijn aan een elastiek achter de boot 

Vroeg vertrek uit Vitte

Zonsopgang bij vertrek uit Vitte

Van Lohme naar Vitte, Rügen gerond

Vrijdag 19 juli 2019

Lohme- Hiddensee/Vitte

Joosje is iedere dag al vroeg wakker vanwege sanitaire nood, en dan moet je er wel uit om even de wal op te zoeken. En als dat gebeurt is kan je ook net zo goed vertrekken. Vandaar dat we om 06.00 al zachtjes losgooien en koers kiezen richting Kaap Arkona. Een jaar geleden kende ik de naam Arkona alleen nog maar van een Shantykoor dat zich zo noemt, inmiddels ben ik er achter dat die naam komt van Kaap Arkona, het noordelijkste puntje van Rügen. Tot ca 1200 was op de noordpunt van Rügen een voor-christelijk heiligdom met tempel gevestigd. Een soort Stonehenge maar dan heel anders. Rond 1200 werd dit door de Christelijke Deense krijgers verwoest. Later was  Kaap Arkona in zeemanskringen een bekende en beruchte kaap. 

De eerste 10 mijl van deze dag doen we op de motor, als we in het vroege ochtend zonlicht fotos van Kaap Arkona hebben gemaakt komt er wat wind en worden alle zeilen bijgezet. Eerst met de wind plat van achter en de kluiver uitgeboomd, na een ronding van het eiland met een pracht bakstagwindje met ruim 5 knopen er vandoor. Door de luwte van het eiland hebben we amper golven maar wel een lekker windje en dan komt de North Beach mooi op gang. Bovendien lijkt het of we ook een knoopje stroom mee hebben dus ik zie zelfs een uitschieter van 7 knopen over de grond op de klok.

Voor enen zijn we in Vitte op het eiland Hiddensee, onze eerste aanlegplek op Rügen een week gelden en daarmee zijn we het hele eiland rond. We kunnen gaan nadenken over de terugweg. De komende dagen is er overwegend westenwind, geen richting waar wij mee naar huis komen. Over een kleine week staan er een paar dagen met oostelijke wind in de voorspelling. Die moeten we benutten. Met de voor morgen voorspelde wind kunnen we naar Klintholm, een stukje noordelijker, daarna met de westenwinden weer zuidwaarts naar Gedser. Daar wachten op de Oostelijke winden en dan in een paar dagen naar Holtenau. Het is maar een plan.

Windroos heeft andere plannen, die wil graag het natuurgebied onder Zingst bezoeken en van daar met de Oostenwinden naar Holtenau. Onze (vaar)wegen gaan splitsen. In ieder geval reden om savonds met elkaar nog een borreltje te drinken en het samenvaren te evalueren. Wat ons betreft waren de bijna 4 weken dat we samen op gevaren hebben bijzonder prettig, het samenvaren had absoluut een meerwaarde. Onze vaarwensen en dagritmes vertoonden zoveel overlap dat het alleen maar plussen opleverde en geen merkbare minnen. Ook omdat we beiden ervaring in dit soort reizen hadden en ook beide ruime vaardigheid in het varen zelf. Geen onderlinge afhankelijkheid of verplichtingen. Wel altijd aardige mensen als je ergens aankomt, gezelligheid, ervaringen uitwisselen en niet onbelangrijk, ook allebei een aardige reeks fotos van de eigen boot. 

Wij willen morgenvroeg vertrekken zodra Joosje roept en op de wal is geweest dus we nemen vanavond alvast hartroerend en tranentrekkend afscheid.

Windroos en Parel met bemanning bij het afscheid in Vitte

Kaap Arkona

Kaap Arkona komt in zicht

De beroemde en beruchte Kaap Arkona

Bij harde noordelijke wind kan het bij Kaap Arkona vreselijk spoken

Van Sassnitz naar Lohme

Donderdag 18 juli 2019

Sassnitz naar Lohme. 7,9nM

Sassnitz is wel echt (voormalig) Oost Duitsland, althans er worden enkele vooroordelen bevestigd. Op de steiger zoek ik naar drinkwater, maar het enige wat ik vind zijn kranen met een stikker “kein trinkwasser”, zonder slang. Als ik bij de havenmeester informeer naar drinkwater verwijst hij naar die kranen. Ik zeg: maar dat is geen drinkwater. Hij haalt zijn schouders op en zegt, ja die stikkers, die moesten we er op plakken. En de slang? Nee, slang hebben we niet. We willen nergens verantwoordelijkheid voor nemen. Gelukkig heb ik zelf een slang aan boord, met Gardena koppeling en alle gangbare koppel en verloopstukken. Maar ze hebben de kraan voorzien van een aansluiting waar geen van mijn koppelstukken op past. De opening van de kraan zit horizontaal dus een fles of jerrycan vullen gaat ook niet. Daarna wil Margaretha de wasmachine in de sanitairruimte gebruiken. Ze doet er €3,50 in, de wasmachine vult met water en na 2,5 uur is ie nog geen stap verder. Om 18.00uur als de havenmeester er weer is vertel ik hem dat. Nee, zegt ie, wasmachines daar ga ik niet over, dan moet je daar, dat telefoonnummer bellen. Verantwoordelijkheid voor onze dienstverlening zijn we niet zelf, dat zijn “anderen”. 

Verder is het een prachtig land. Woensdag huren we fietsen en fietsen dwars door Nationalpark Jasmund naar de hoogste krijtrots van het eiland, de Königsstuhl, 118 meter boven het zee niveau. Door een bijzonder mooi bos met vooral beuken fietsen we er heen. De bewegwijzering is niet helemaal eenduidig, we volgen de pijlen Königsstuhl maar op een punt wijst die weer terug naar waar we vandaan komen. We fietsen terug maar de pijl stuurt ons toch weer terug. We besluiten de 3e weg van de splitsing te nemen, waar geen pijl heen wijst. We zoeken nu de route met behulp van “Pocket Earth” en dat werkt prima. De Königsstuhl blijkt intussen een toeristische attractie van formaat waar een toegang van €9,50 pp gevraagd wordt, dan mag je even boven op die rots staan, wel een mooi uitzicht met een windmolenpark aan de horizon.

De windvoorspelling voor donderdag is zachtjes vanuit diverse richtingen maar wel helder weer met een zonnetje. Op onze route liggen de prachtige krijtrotsen van Rügen en wat is nou mooier dan daar met een kalm gangetje langs te varen en uitgebreid foto’s te maken. Net voorbij die krijtrotsen, 7,9 mijl van Sassnitzligt het haventje Lohme, dus verder hoeven we niet. Vanwege de gewenste lichtval wordt het vertrek bepaald op 08.00 uur. Al gauw bedenkt Windroos dat met de 5-6 knopen bakstag wind een afstand van 8mijl in een dag te halen moet zijn en zet alle zeilen bij. Parel is lui en blijft op de motor varen. Dat levert wel de mogelijkheid om een paar aardige plaatjes van Windroos te maken met die krijtrotsen op de achtergrond. Even later passeren we de Königsstuhl en maken nu fotos vanaf zee, eigenlijk indrukwekkender dan vanaf land.

Lohme blijkt een piepklein haventje en dorpje maar wel heel vriendelijk, het voelt goed hier te zijn. Op de steiger een kraan met een schroefdraad waar de Gardena op past. Goeie haven, zo kan het ook. We vullen Parel en Windroos beide af met vers drinkwater (in de rvs watertank)

Konigsstuhl

Königsstuhl, 118m boven het water uit

Margaretha met de krijtrotsen op de achtergrond

De krijtrotsen

De krijtrotsen bij Sassnitz

Windroos voor de krijtrotsen

Sassnitz De haven van Sassnitz

Sassnitz vanaf het water

van Lauterbach naar Sassnitz

Dinsdag 16 juli 2019

Lauterbach Sassnitz 28,3 Nautical Mile

Bij het krieken van de dag raadplegen we weer het weerbericht en het blijkt al weer anders als gisteravond, maar wel in ons voordeel. Meer wind en westelijker ipv noordelijk, zodat ons plan om naar Sassnitz te gaan goed bezeild lijkt. 

Vanuit De haven van Lauterbach moeten we eerst ZO naar het meest zuidoostelijke puntje van Rügen en dan noordwaarts naar Sassnitz. Om bij die ZO punt te komen kiezen wij de route onder Vilm langs, Geert blijkt boven Vilm langs te gaan. Achteraf gemeten heeft Windroos hier een voordeel van 0,5nM plus dat hij minder lang de wind recht van achter heeft, uiteraard komt Windroos met een ruime voorsprong bij de ZO punt aan. De betonning loopt wat ruim om de punt heen in verband met ondieptes en stenen onder water. Windroos gaat netjes door de geul langs de tonnen, wij gaan tussen de ondieptes en de stenen door en steken daarmee 1,8nM af. Dat kan met een plotter met elektronische kaart, als die kaart tenminste klopt. Wij nemen die gok en komen met een ruime voorsprong op de Windroos om de punt heen. Een mooie zeildag, waar we stevig aan het werk moesten; door de wind bijna recht van achter, maar soms vanaf stuurboord invallend, dan weer vanaf bakboord, moest de boom in de kluiver  zeer regelmatig verwisseld worden. Nu wordt de koers eerst NO, ruim bezeild, en daarna NW, en dat bleek net niet bezeild. Het laatste stuk van 12 nM is hoog aan de wind, met tussen de 12 en de 20 knopen wind op kop. De zee heeft net zulke ongelukkige steile korte golven als het IJsselmeer, waardoor de snelheid er goed uitraakt. Na 2,5 uur zijn we zo veel uit koers dat we besluiten overstag te gaan, we kruisen een stuk voor de Windroos langs maar even later verdwijnt de snelheid helemaal, de boot lijkt zo lijgierig dat ik met het roer vol uit nog niet naar de wind toedraai en volledig stil kom te liggen. Wat is hier aan de hand?? Vraagteken, vraagteken. Ik denk dat ik iets onder de boot heb, we halen het zwaard op en er lijkt weer iets beweging in te komen, motor bij en nu loopt Parel weer zoals het hoort. Zat er iets onder, of is de golfrichting erg ongunstig en speelt dat parten? Ik weet het niet maar we besluiten de motor bij te laten staan en zo verder aan de wind te varen. We kunnen net Sassnitz aanlopen zo. Ruim voor de haven gaan grootzeil en fok ook weg en we komen vrijwel gelijk met Windroos bij de haven aan. Die blijken ook een flink stuk met motorsteun gezeild te hebben.

We vinden 2 boxen vlak bij elkaar en als het ship shape is en  Joosje heeft aan de wal gesnuffeld is het tijd voor de aankomstborrel, evaluatie, leermomentjes en plannen voor morgen. Morgen is het een matige noordenwind, de kant waar wij heen willen, dus we besluiten en dagje te blijven liggen.