Vlieland

vrijdag 29 juli 2011

De wekker op 05.45 met als doel om 07.00 te vertrekken. Het hoogwater is 10cm meer als gister en de wind die gedraaid is naar NW doet daar als het goed is nog een 10cm bij. We wagen het erop dat we bijna 2 uur voor HW door het geultje kunnen. Om 06.45 gooien we los en inderdaad, zonder de grond te raken varen we door het geultje naar buiten.  Het blijft toch spannend. Op fok en met de motor bij gaan we met dik 6 knopen door het Vogelzwin richting gasboeiengat. Moeiteloos vinden we tonnen en prikken en ruim voor de planning naderen we het wantij. Volgens de wadvaarderes site zijn de prikken slecht bijgehouden tussen gasboeiengat en Inschot. Daarom heb ik de route in de gps staan volgens het tekeningetje van de wadvaarders site. Dat blijkt nuttig want tegen het einde van het Gasboeiengat staan zelfs de prikken die nog wel op de kaart staan er al niet meer. De laatste 3 nM staan er geen prikken meer. De diepte is overal ruim 1,1m en meestal rond de 1,5-1,7 m. Toch nog even spannend waarom die prikken er niet meer staan en of het wel kan. Het blijkt te kunnen en om 10.45 varen we het inschot in. Grootzeil  en kluiver gaan er bij en hoog aan de wind gaan we richting Vliestroom. Om geen hoogte te verliezen gaan we dwars door het visserij gebiedje, in de Vliestroom moeten we toch even een slag maken. De inmiddels uitgaande stroom helpt ons om daarna met  één slag tot onder Terschelling te komen. Net als we overstag zijn komt er een flinke bui over, plensregen en harde wind. We draaien de kluiver even weg , na de bui kan die er weer bij. Zo komen we hoog aan de wind net om de Richel heen en daarna kunnen we afvallen en duiken we de Vliesloot in. Om 12.00 komen we de haven binnen en vinden we nog een (een van de laatste) box. Een geweldig mooie en ook weer spannende tocht.

We boeken in Vlieland gelijk voor 2 dagen. In het infokrantje ontdekt Margaretha een shantykoor optreden in en restaurant en ze boekt direct een tafeltje bij het podium. Moeten we wééér uit eten vanavond.

Zeevrouwenkoor "De 3 gepasseerd"

zondag 31 juli 2011

Gister fietsen gehuurd en naar het Posthuis gefietst. Vlieland is een prachtig eiland met erg mooie fietspaden, bossen, duinen, hei en noem maar op. Overigens bijzonder lekkere appeltaart met cranberry saus in het Posthuis. S-avonds naar de Lutine voor een optreden van het Zeevrouwenkoor “de 3 gepasseerd”. Onder muzikale leiding van Nils Koster die ook het optreden van vrijdavond verzorgde. Mooie liedjes en op onderhoudende wijze gebracht.

Het plan voor zondag is Ameland. Dat kan buitenom of binnendoor. We kiezen uiteindelijk voor buitenom, dat is om 5 uur varen, om 6 uur buiten de banken en dan de stroom en de wind mee en dan spoelen we zo naar Ameland. Inderdaad varen we om 5 uur, maar dan blijkt de stroom al aardig naar binnen te lopen in plaats van het laatste restje naar buiten. Buiten is de zee erg warrig en hobbelig met al veel stroom tegen zodat de voortgang nogal tegenvalt. Bovendien zien we in de verte branding?? De uitgezette koers loopt te kort door de bocht en gaat over de banken, dat is geen aanrader. Verder opsturen en om de banken heen? Dat redden we in 1 tij niet, dan maar terug. Harlingen? Nee, gewoon terug naar Vlieland waar onze box nog leeg is en gewoon nog een paar dagen op dit prachtige eiland. Om 07.30 liggen we weer in de box.

Na een klein tukkie wandelen we naar de vuurtoren en mogen er zelfs in. Vanaf de vuurtoren kun je de Cocksdorp zien liggen en dat is dan wel weer leuk. Na een kopje koffie op het waddenterras weer terug naar de boot.

Maandag 1-8-11

Eerst maar weer eens naar de fietsverhuurder voor een tandem met hondenmand. Daarna naar het dorp kaartjes te kopen voor de Vliehors expres. S-Middags op de tandem naar het Posthuis , daar een kort wandelingetje naar de Kroonpolder en dan met de Vliehors Express op pad. Met de 8W-drive stuiven met 60km/h over het strand. Opgemeten met de gps. We rijden naar het uiterste puntje, waar ook een steiger staat voor het veer naar Texel.

Vliehorsexpress, 8w-drive, 60km/h over het strand

Volgens Wouter, onze accordeon spelende entertainer en gids, kun je in principe wel een dagje van Vlieland naar Texel  en s`avonds weer terug, maar er zijn eigenlijk nooit mensen die dat doen. Van Texel een dagje naar Vlieland:  …. Daar kunnen we wel 5 veren mee vullen zoveel als dat willen. Maar ja, Vlieland is niet voor niets de Parel van de wadden, daar wil iedereen wel naar toe. Bij de punt aangekomen stappen we uit en lopen naar de waterlijn, Inderdaad vertonen zich enkele zeehonden zwemmend. We vertellen de

Chauffeuse dat we enkele dagen geleden nog met de boot in de Cocksdorp   geweest zijn en zij vertelt enthousiast dat ze daar vandaan komt, en een aantal jaren geleden geholpen heeft met andere vrijwilligers om het haventje, dijkje + steiger, aan te leggen.(20 jaar geleden, nadat de nieuwe dijk aangelegd was en het oude haventje verdwenen). 

Zeehond bij de Vliehors

 Daarna gaan we weer terug om een bezoek te brengen aan het drenkelingenhuisje en Pirateneiland. Het is maandag en dan zijn er helaas geen piraten maar hun eiland, met drenkelingenhuisje kunnen we wel bezoeken. In het drenkelingenhuisje(vroeger voorzien van droge kleding en iets te eten), dat in 1953 voor het laatst als zodanig gebruikt is, is nu een juttersmuseum ingericht waar we een rondleiding krijgen. De humoristische rondleiding maakt het zeer de moeite waard. S-avonds een optreden van “Drijfhout” die ons inmiddels al herkennen, in het filmhuis. Voor een kleine 20 gasten wordt een schitterende voorstelling gegeven  van shanties, folk en meer. Bij een van de nummers wordt publiek gevraagd om als begeleiding wijnglazen te laten zingen door met je natte vinger over de rand te wrijven en 3 keer raden wie al op het podium stond nog voor de vraag helemaal uitgesproken was. Jawel, onze cultuur liefhebber, want de glazen waren gevuld met witte wijn en na afloop van het nummer mochten de vrijwilligers de wijn opdrinken.

Na afloop van de voorstelling krijgt het publiek door de artiesten nog een Vlielands bittertje aangeboden om nog gezellig even na te praten. Uiteraard hebben we alle cd’s en tekstboeken en gedichtenbundels van Drijfhout gekocht.

Dinsdag 2 augustus 2011

We willen naar Kornwerderzand, het is de laatste dag met enigszins (gunstige) wind. De wekker gaat op 05.00 en om 06.00 varen we uit.

De 3 gepasseerd bij zonsopgang

We worden getrakteerd op een prachtige zonsopgang en eenmaal boven de Richel kan het zeil omhoog en kruisen we met de stroom mee naar het Inschot. Windje vier, prachtig zeilen! Vandaar het Zuidoostrak in en recht tegen de wind op de motor over het wantij. Midden in de vaargeul ligt een schip ongewild voor anker, wij kunnen er wel door met nergens minder dan een meter diepte.  Daarna is zowel de stroom als de (weinige) wind tegen en gaat het op de motor naar de sluis van Kornwerderzand. We besluiten Makkum voor de nacht te kiezen en daar liggen we rond het middaguur. Mooi op tijd om aan de kraam voor de boot een lunch met haring, paling en kibbeling te gebruiken. S-middags komt er een man op de steiger om zijn zelf gerookte paling aan de man te brengen. Daar heeft Margaretha wel oren naar en het avondeten bestaat uit paling.

Parel naar Laaksum

woensdag 3 augustus 2011

Geen haast en om 08.00 beginnen we aan de nieuwe dag. De omstandigheden lijken gunstig voor Laaxum, een oud vissershaventje aan het IJsselmeer, van voor de afsluiting van de Afsluitdijk in 1932. Om 09.00 varen we en onderweg, op de motor, omdat de snelheid op zeil niet boven de 1 knoop uit kwam, ontbijten we. Laaxum lopen we moeiteloos aan, minste diepte 0,9m vlak voor de haven. Vlak na ons komt er nog een Lemsteraakje binnen die gevlucht is uit Stavoren omdat zelfs alle wachtplaatsen voor de sluis vol waren. Omdat Laaxum bijzonder  mooi is besluiten daar te blijven voor de nacht, te meer omdat er een “restaurant” is waar we kunnen dineren. Morgen dan bijtijds naar Stavoren om zonder wachtrij naar binnen te kunnen en tijd te hebben voor de boodschappen.

De twee doelstellingen van de vakantie: Laaxum en de Cocksdorp zijn gehaald. Een mijlpaal die met een slokje Beerenburg gemarkeerd dient te worden. Met de NW wind liggen we mooi rustig.

Parel in de kleinste vissershaven van Europa!: Laaxum

donderdag 4 augustus 2011

Een onrustig nachtje in Laaxum. De wind is van NW naar Z-ZW gedraaid en toch wel een 3-4 zodat we liggen te dansen aan de steiger. Die steiger is geen rand maar zijn dikke Palen zodat we achter een wrijfhout optuigen en voor een dikke bal dwars hangen. Een uurtje nadat we naar bed zijn gegaan er nog eens uit om wat extra lijnen te zetten e.d. Laaxum is erg mooi maar niet met winden met een Z erin. Ook niet met enige wind meer dan 3.

Om 7 uur op, even zwemmen!  en om acht uur varen richting Lemmer. Eerst een flink stuk ZW om over het Vrouwenzand te geraken en dan Oost met ruime wind naar Lemmer. MrV erop, met de nieuwe verstelde aangrijppunten en dat lijkt erg goed te werken. Meer roeruitslag en directere reactie op afwijking. We varen tot bijna in Lemmer op de automaat, groots genieten met een zonnetje, bakstagwindje, 4-5 knoopjes op het log , kopje koffie er bij, zo hoort vakantie te zijn .

Bij Lemmer kunnen we vrijwel direct de oude sluis in, als we er in liggen en betaald hebben meldt de sluiswachterse dat het nu lunchtijd is en dat er het eerste uur niks meer gebeurt. We kunnen de sluis nog uitvaren maar de bruggen staan dubbel rood.

Naar de Cocksdorp

Donderdag 28-7-11



Weerbeeld: weinig tot geen(kracht 2) wind uit oost/ noordoost, zonnetje. Voor de Cocksdorp waren de plannen mooi maar de praktijk is soms wat  anders. Bij het binnenvaren van de Binnen Breesem, na de laatste ton was het even zoeken naar de eerste staak, die zag ik niet en we voeren totaal de verkeerde kant op. Op dat moment trok er nl een “waas”  over het water, een beetje heiig en daarmee was het zicht even slecht. Op enig moment liet de laptop zien dat we ver uit de richting zaten en dus zijn we omgekeerd. Nu zagen we, tegen het licht in, duidelijk de staakjes die we eerst niet gezien hadden, dwars over de plaat er op af. Gelukkig ging dat goed en daarna konden we de BB makkelijk volgen. Eigenlijk nog precies als volgens de Garmin kaart van 2009. De Brandaris gaf een verlaging van de waterstand van 6cm en daarmee stuiterden we wel een paar keer over de grond. Gas er op, doorzetten en dat bleek een juiste keus. 

Parel onbedoeld drooggevallan naast
het geultje naar de Cocksdorp

Tegen 18.30 kwamen we aan bij het geultje naar de Cocksdorp. Daar bleken een heleboel staken te staan. Van de wadvaarders website hadden we begrepen de staken rechts te moeten houden, we hadden niet begrepen dat we er zo dicht langs moesten. Zodoende raakten we tot 2 keer de grond, de 2^e keer was definitief. Muurvast. Dan maar de poten er naast en droogvallen. Even later kwam er nog een trimaran langs die ongeveer 50m verder vast liep.





De buren gaan met 3 man in een rubberbootje naar de wal en vragen nog optimistisch of wij nog iets van de winkel nodig hebben. Hoeft niet. Ik vraag me af of ze nog terug kunnen door de geul. Wij gaan met kwikkie ook proberen de wal te halen en de geul te verkennen. Helaas zitten we binnen 10m van de boot zelfs met kwikkie al aan de grond. Later blijkt dat we precies op een ruggetje naast de geul vast zijn komen te zitten. Aan de achterkant van de boot is nog water en we laden het anker in kwikkie om dat richting dieper water uit te brengen. Dat levert weliswaar een zwaar en zwart bemodderde kwikkie op maar ook een anker in dieper water nabij de geul.

Dan is de vraag: wat morgen? Nog een poging wagen bij het volgende hoogwater of de veilige weg kiezen, dwz. omdraaien en dezelfde weg terug. Nee, dat laatste is geen optie!

06.30: Parel aan de steiger

We staan nu stevig op de grond, kijken zover als mogelijk hoe de geul langs de staken loopt, luisteren om 23.05 nog een weerbericht en gaan dan maar slapen. Net na 02.00 uur begint het water weer tegen de boot te klotsen, daar wordt ik wakker van. Ik controleer buiten alles nog een keer en ga dan weer naar bed. Van slapen komt niet zoveel meer, bij ieder geluid denk ik wat is dat, wat klappert daar, wat kraakt er, waarom, klopt dit of klopt dit niet……. Tegen 05.00 begint er weer beweging in de boot te komen en ga ik proberen de steunen uit de modder te trekken. Op de hand gaat dat niet, dan maar een val er op en met de lier. Dat gaat ook niet. Ik laat de val op spanning op de poten staan en enkele minuten later hangen ze losjes naast de boot. Het ontdoen van de pikzwarte slik is nog even werken maar als dat geklaard is drijven we ook weer volledig en kan ik de boot aan de ankerlijn naar dieper water trekken. De trimaran drijft inmiddels ook weer, en wel midden in het smalle geultje. Het is 06.00uur,een half uur voor het hoge water van half 7 en we besluiten een poging te wagen naar de Cocksdorp te komen. We halen het anker op en gaan het geultje in, de trimaran ligt er dwars voor. Eerst proberen we er omheen te gaan maar dan lopen we al weer vast. Er is nog geen leven waarneembaar aan boord dus dan maar de toeter er bij. Jawel dat werkt: Er komt iemand aan dek en we vragen vriendelijk of ie even aan de kant wil, dat lukt en we kunnen, met de stroom duwend van achteren, door. Af en toe toont de dieptemeter 0,9m een enkele keer 0,8m, eventjes zitten we weer aan de grond maar langzaam schuiven we door de modder en komen we weer los. Door een beetje te zigzaggen zoek ik de diepte en zo komen we bij het steigertje. Om 06.30 maken we vast: Bestemming bereikt!!!!



Na eerst even met Joost op de kant te zijn geweest, en enkele foto gemaakt te hebben is het nu tijd voor een heerlijk ontbijtje.

Parel droog in de modder
van de Cocksdorp



Hoe zal de terugweg gaan? We weten in ieder geval dat het over 3 dagen springtij is, een geruststellende gedachte.



Met de North Beach in de Small Ships Race naar Lowestoft.

Donderdag 9 juni om 12.00 gaan 10 deelnemers aan de Small Ships Race in IJmuiden van start voor de 103 nM naar Lowestoft. De weersvooruitzichten voor de komende 2 dagen laten een W-ZW wind 4-5 later 3-4 zien. Dat beloofd alles aan de wind en mogelijk kruisen, terwijl op de Noordzee nog de golven van na een nachtje 6-7 te verwachten zijn. Voor de terugtocht is er mogelijk ook een deels harde ZO wind, dus weer kruisen en hakken. Zeker geen comfortabel vooruitzicht. Daarom is de start uitgesteld van 06.00 naar 12.00 en daarom zijn er ook enkele schippers die daar geen zin in hebben en de eer aan de anderen laten.

Parel, onze North Beach 24 is wel bij de starters. We hebben een hoop werk aan de voorbereiding  gehad,

we gaan in ieder geval van start en valt het tegen  ( net als bij de North Beach tocht van 2008 naar Lowestoft) dan keren we om en gaan terug. Zie het filmpje van Bob (http://www.youtube.com/watch?v=NlW4aa1TWxE)

Parel halfverwege Lowestoft en IJmuiden

Om 12.00 uur  staat er inderdaad een ZW 5 en de zee is hobbelig. We hebben een nieuwe fok en grootzeil er op staan en al snel gaat ook de kluiver er bij anders schiet het niet op met de golven. Zo getuigd komen we aardig mee in het veld. We lopen ten opzichte van de andere schepen hoger dan we zelf verwachtten maar toch wat minder als de meeste anderen. De eerste uren hebben we een paar boten naast (hoge kant) en ook achter ons, dat valt niet tegen. Na enkele uren besluiten 2 boten toch terug te keren. 8 boten gaan door + nog een die vanuit Stellendam gestart is (buiten mededinging).

Al snel wordt duidelijk dat Lowestoft met deze wind voor ons net niet bezeild is. De windvoorspelling geeft later afzwakkende wind die ook iets zuidelijker wordt, daar hopen we dan maar op. Het gevoel dat je in een wedstrijd zit betekent dat je meer dan anders de snelheid er in wilt houden. Als er dan ook een vrachtschip onze weg lijkt te gaan kruisen en Seaclear een Closest Point of Approach (CPA) voorspelt van minder dan 0,5 nM roep ik het schip om te vragen of hij van plan is voor of achterlangs te passeren. Hij zal er wel achterlangs sturen antwoord ie. Dat is mooi. Het is zeker geen “easy run” maar meer een “bumpy ride” en de warme maaltijd wordt beperkt tot “good noodles” , een zakje noodles met een smaakje in een beker, heet water erop, 3 minuten wachten en smullen maar. De afwas moet wachten tot na aankomst. Tegen het invallen van de duisternis komen we bij de Deep Water Routes en wordt de wind ook wat minder. Nu we de power van de 5Bf missen zien we de andere, veel lichtere scheepjes van ons weg lopen. Bij de 2^e DWR is de fut er helemaal uit. De stroming is moeilijk in te schatten en als ik denk een kardinaal bovenlangs te kunnen passeren blijkt ik buiten de stroom te rekenen. Als ik er bijna naast lig zakt de wind in en valt het stalen monster me aan, zo lijkt het tenminste, hij komt snel naar me toe. Dan moet maar even de motor bij om schade te voorkomen.

In het donker hobbelen we voort, nu met iets minder snelheid maar wel iets hoger. Misschien gaan we Lowestoft toch in één keer halen. Af en toe een pot warme thee en een vooraad muesli repen en sultana’s houden ons in the fighting mood, gelukkig blijft het droog. Overdag hebben we een wachtschema van 4 uur op 4 uur af gelopen, in de nacht is dat 3 op 3af. Om zeeziekte te voorkomen is het dieet streng zonder koffie, alcohol, pindakaas, pinda’s, sinasappelsap. Wel appels, appelsap, cashewnoten pasta, vitamine C en voor mij om de 6 uur een Primatourtje. Het blijkt te werken want ik heb geen moment een probleem gehad terwijl de omstandigheden daar alle aanleiding voor gaven. Parel heeft met de omstandigheden geen enkele moeite, ze loopt prachtig door de golven en blijft keurig op snelheid van 4-5 kn.  Overdag hebben we om de 2 uur kontakt met de andere boten tijdens het marifoonrondje.

Rond een uur of 7 in de ochtend, ik lig net te kooi, roept Margaretha: “kom eens gauw kijken”. Er spelen een stuk of 5 dolfijnen rond de boot. Prachtige exemplaren van een meter of 4-5 en ook enkele kleinere, ze komen naast de boot even boven, duiken eronder door en houden dit spel wel een half uurtje vol. Die aandacht  doet ons goed, we voelen ons zeer vereerd en gelukkig dat die dieren ons op dit feestje trakteren, geweldig. De kou en stramheid en vermoeidheid van een nacht doorzeilen  is weer even vergeten en de moed zit er weer helemaal in.

Langzaam maar zeker wordt wel duidelijk dat Lowestoft niet in één keer te halen is, de wind wordt weer harder en draait weer naar W-ZW. Uiteindelijk blijken we een mijl of 20 ten noorden van Lowestoft uit te komen terwijl op dat moment de stroom noordelijk is. Lowestoft ligt en in de wind en tegen de stroom in. Dat gaat niet opschieten, we willen wel voor 18.00 bij de finish zijn want dan sluit de wedstrijd, en begint het diner. Om 13.00 uur besluiten we daarom de motor bij te zetten en op strak dichtgehaald grootzeil en fok zo hoog te varen dat de fok net niet kilt. Zo maken we hele mooie slagen en houden we toch de gang er in. Als om 14.00 uur de stroom keert  komen we uiteindelijk om 16.12 over de finishlijn, de haveningang van Lowestoft in. Op de kant staan mensen te roepen en te fotograferen. Als we in de haven aanleggen bij de rest van de toerzeilers en SSR deelnemers klinkt er applaus. Dat is toch wel erg leuk als je er net 28 uur aan de wind zeilen op hebt zitten. Na ons komen nog 3 boten binnen.

We kunnen gelijk douchen en daarna aanschuiven voor het diner. Tijdens de prijsuitreiking blijken we ondanks het motoren op een 5^e plek geëindigd te zijn, we glimmen van trots. De voorzitter memoreert als hij ons toespreekt dat dit evenement opgezet is om jongere zeilers voor de Toerzeilers activiteiten te interesseren, en kijk eens wie er meedoet. We zijn met voorsprong de oudste deelnemers.

De windvoorspellingen laten intussen voor zondagavond en maandagochtend een depressie met ZO 

wind 5-6 zien, weinig aantrekkelijk, daarom besluiten vrijwel alle SSR-zeilers om dan zaterdagochtend gelijk maar weer terug te gaan. Zodoende starten rond 13.00 zeven small ships voor de terugreis en hoewel dit geen wedstrijd meer is wil iedereen wel voor de rest zeilen. We beginnen met niet te veel wind zodat we de genaker kunnen zetten. Nu gaat de nieuw geïnstalleerde windvaan stuur inrichting er op en hebben we de handen vrij.  (http://www.youtube.com/watch?v=RdAWiIpBPOo)

 Dat blijkt enorm relaxed te varen. Als de wind daarna iets toeneemt klokken we snelheden van 6 en 7 knopen. Uiteindelijk wordt de genaker weer vervangen door de fok en kluiver en blijven de snelheden beperkt tot rond de 6 knopen. Zo stuiven we terug richting IJmuiden. Dit keer blijkt Simon in de Flecha Verde, de initiatiefnemer van de race, dolfijnen rond zijn Kolibrie 5,60 te hebben. Dat heeft ie kennelijk verdiend.

Als de nacht valt gaat de kluiver eraf om wat rust in de boot te hebben, het is nu geen wedstrijd meer. Vooral s ’nachts  is de windvaan erg prettig. Je hebt dan in je eentje je handen vrij om af en toe op de AIS  te kijken of de lichtjes van schepen die je ziet dichtbij gaan komen of dat je je koers ongestraft kunt blijven volgen, jezelf van een warm drankje te voorzien en wat te happen. Je hoeft niet de hele tijd ingespannen te sturen, kijkend naar kompas, zeilen, etc, maar kunt relaxed rondkijken en de omgeving in de gaten houden. Eens gaan verzitten, even staan tegen de hekstoel, en de windvaan stuurt intussen. Ik laat Margaretha dan ook lekker doorslapen. Als de wind een paar uur helemaal wegvalt start ik de motor. De boot slingert nog als een gek en het bergen van het grootzeil is nog een heel gedoe maar het lukt. Na een drie uurtjes motoren komt de wind terug en kan alles weer omhoog en zeilen we weer. Om half zes roep ik Margaretha, we zijn dan nog 30 nM van IJmuiden verwijderd. Ik ga voor een paar uur te kooi. Om half negen roept Margaretha me aan dek omdat IJmuiden vrijwel in zicht is en ze de aanloop toch wel met zijn tweeën wil doen. Rond 11 uur lopen we vrijwel gelijk met nog 3 ssr scheepjes de haven van  IJmuiden binnen, het zit er op, het was een geweldige ervaring vooral ook omdat we het niet cadeau gekregen hebben. No pain no gain, zonder wrijving geen glans, we gaan met een zeer voldaan gevoel door de kleine sluis van IJmuiden. Volgend jaar weer.