Texel naar Vlieland

15 juni 2020, maandag Texel naar Vlieland

10.00 uur scherp starten 3 North Beaches de motoren en gooien synchroon los. Mooi in rij varen wedejachthaven uit. In de vissershaven gaat het zeil omhoog en op de Texelstroom blijkt de wind nog zo bescheiden dat de motor nog even bij blijft.

Windroos onder genaker voor de wind

Parel zet de kegel in het achterstag. Als we de mosselbanken naderen, hangcultuur dus met forse drijvende delen boven water, begint de wind werkzaam te worden.

Tadorna en Windroos onder genaker in het Scheurrak

Windroos en Tadorna brengen de genaker aan dek en Parel boomt de kluiver uit te loevert. Het eerste uur is de stroom nog een beetje tegen maar hij begint daar na mee te lopen. Zo gaan we met een bescheiden vaartje het scheurrak in. Als de stroom echt mee gaat lopen kan de motoruit. We hebben een strak schema. We willen over de plaat, onder het Fransche Gaatje, en we willen daar dus precies een uur voor hoog water zijn.

Parel en Tadorna

Parel voor de wind met uitgeboomde kluiver

Geert heeft een minutieus schema, wanneer we waar moeten zijn op welke minuut, Tadorna en Parel hebben een minder strakke planning maar volgen Windroos. In het Scheurrak begint de stroom heel mooi mee te lopen zodat we tot aan het Inschot tot wel 2 knopen stroom mee hebben. Als de wind inzakt gaat in ieder geval bij Parel de motor weer een beetje bij en als we het Inschot indraaien bij alle drie de boten. Verder in het Inschot kan het zeil ook weer bij maar de motor blijft nodig. We varen gelijk op met een Ovni, die later in de haven mooie fotos gemaakt blijkt te hebben. Ter hoogte van de BS3 gaan we bakboord uit de plaat over, richting bocht Fransche Gaatje en boei VB10. Volgens de Brandaris hebben we iets verhoging en we gaan dan ook moeiteloos over de plaat. Wij zien als minste diepte 1,20m maar volgens de dieptemeter van de Windroos, waarschijnlijk betrouwbaarder, is de minste diepte 1,40m. Blijft toch spannend om een stuk buiten de betonde route te varen. De gegevens die de kaart geeft kunnen ernstig verouderd zijn, het kan fout gaan en dan is het helemaal je eigen schuld. Vandaar het gevoel van opluchting als je weer in de betonde geul komt en, wellicht niet geheel terecht, de voldoening alsof je een prestatie geleverd hebt. En het varen buiten de "gebaande paden" heeft ook een heel eigen charme, avontuur, een beetje wildernisgevoel, geen andere boten, iets oorspronkelijks. En we hebben we een heel stuk afgesneden en tijd gewonnen.

Windroos, Parel en Tadorna naderen haven Vlieland

Parel loopt Vlie binnen

Als we Vlieland haven binnenvaren staat Albert op de pier om fotos te maken. Daarna aanmeren, vastmaken en steigerborrel op 1,5m. Hendrik en Ria blijken met de Harkelijn schuin achter ons te liggen, Hendrik komt zwemmend langs om een praatje te maken.

Steigerborrel met 1,5m