Zondag 31 juli 2022
Richel Makkum 20 nM, Richel sluis Kwz 16,5nM , sluis Makkum 3,5nM
Vertrek Richel, 9.30, aankomst Makkum 14.15.
Van zout naar zoet
We besluiten nog een nachtje op de Richel te blijven. Het water komt weer terug, en om 21.30 drijven we weer. De volgende “touch down” is berekend om 01.00 vannacht en dan moeten de poten weer gesteld worden. In afwachting daarvan gaan we maar alvast slapen. De wind is inmiddels ZW en maar een knoop of 6. Desondanks liggen we behoorlijk te dansen achter het anker. Met deze windrichting lig je gewoon aan lagerwal. Het is bijna 1 uur als we de eerste stoten en bonken voelen. Onder een hoge wal droogvallen is rustiger. Maar na een uurtje is het gebonk toch wel gedaan en staan we min of meer. Nu de poten weer goed vastzetten. Ik merk dat de poten “hoger” staan dan de eerste droogvalronde. Door het gebonk heeft de kiel zich een cm of 10 ingegraven. Margaretha gaat alvast weer proberen te slapen. Het blijft allemaal nog wel af en toe bewegen dus Jur blijft nog even op om de eindstabiliteit af te wachten. Om 03.00 lijkt het stabiel en gaat ook Jur weer te kooi. Om 6.00 wordt Margaretha wakker en gaat even kijken of alles nog ok is. Ze wordt beloond met een prachtige zonsopkomst.
Na een heerlijk zondagochtend ontbijt, met gekookt eitje, moeten we besluiten of we met de wind mee naar Terschelling gaan en morgen met een beetje wind mee naar Kornwerderzand, of dat we vandaag met stroom mee maar grotendeels de wind tegen al naar Kornwerderzand gaan. Omdat we in beide gevallen toch motorsteun nodig hebben besluiten we dan maar vandaag naar Kornwerd te gaan. Bijkomstigheid is dat er over de hele dag heen neerslag voorspeld is. En die voorspelling blijkt te kloppen.
Vanaf de ankerplek onder de Richel gaan we in vrijwel rechte lijn naar het Inschot, deze route heet ook wel “verlengde Vlielander Balg”. Het eerste stuk Inschot is recht tegen de wind in, daarna kan de fok bij. Met zoveel regen in je gezicht is het geen zaak om zo lang mogelijk van het pure zeilen te genieten maar meer om binnen redelijke tijd de bestemming te bereiken. De fok levert voortgang die door de motor aangevuld wordt tot ca 5kn door het water. Meer motor heeft geen zin want je zit al ongeveer op de rompsnelheid. Zo maken we toch het eerste stuk een 6,5kn over de grond. Rond HW zijn we bij het wantij van het ZuidOostrak. Meestal minder ik dan graag snelheid, het is per slot een wantij, maar nu zit ons een grote platbak onder zeil op de hielen en die laat ik liever passeren na het wantij. Als we het ondiepste stuk bijna gepasseerd zijn doemt er voor ons ook een grote zeilende klipper op op tegenkoers maar wel ramkoers. Ik vermoed en hoop dat hij vóór de tonnenrij wel af zal vallen om de geul te volgen en inderdaad, hij draait bij en ik kan gewoon mijn koers vervolgen. Achter ons heeft de charter “Vlieter” inmiddels de koers verlegd en blijft ver vrij van ons.
In het Verversgat is het zicht beperkt door de regen, de horizon egaal grijs en schuin achter ons de Vlieter, die in een rechte lijn op Kornwerderzand lijkt af te koersen. Wij draaien een net bochtje om de ondiepte. Bij de sluis aangekomen gaat de fok weg, de stootwillen buiten en dan eens kijken hoeveel schepen er liggen te wachten op een schutting. Een stuk of 10 plezierjachten. Altijd informatief en soms vermakelijk om het marifoonverkeer bij de sluis (VHF18) te volgen. Aan de andere kant ligt een jacht dat naar het Wad geschut wil worden. De schipper meldt dat hij al een tijdje aan het remmingswerk ligt te wachten en of de sluismeester denkt dat hij de schutting mee naar buiten kan. Even later op wat driftiger toon met onmiskenbaar Amsterdams accent: Sluis, ik weet niet of ze hier in Friesland het verschil tussen rood en groen kennen maar die deur staat al een tijdje open en dat licht staat op rood. Heel bijdehand mijnheer maar er gaat eerst een charter in en daarna pleziervaart, u moet gewoon even op uw beurt wachten, antwoord de Friese sluismeester. Aan onze kant meldt de Vlieter zich (16 opvarenden bestemming Makkum) en krijgt van de sluismeester de melding dat hij zo als eerste in de kleine sluis mag, de lichten blijven op rood, daarna op groen en dan mag de pleziervaart voorzover er plaats is. Dan meldt zich nog een schip, beroepsvaart altijd netjes met het aantal opvarenden, 186 opvarenden waarvan 142 passagiers. Oh, dat is een andere categorie, hij denkt er met een kwartier 20 minuten te zijn. De havenmeester meldt dat hij eerst in de grote sluis mag, daarna de Vlieter in de klein sluis, dan de jachtjes. Taktiek. Bij een sluis is het netjes als de boten die eerst komen als eerste in de sluis gaan en als je als laatste komt je even netjes op je beurt wacht. Dat is de theorie, de praktijk is soms anders. De hele grote, “Countess of Elegance” met 186 opvarenden draait de voorhaven in, en moet heel even wachten voordat de brug in de Afsluitdijk opengaat. Een hele zwerm jachten plakt achter de grote jongen om direct mee te kunnen. De Vlieter maakt los van de wal en stoomt ook op. Maar de brug is pas de eerste horde. Daarna komen de sluizen en daar gaat het om natuurlijk. Op het laatste moment komen ook nog 2 Duitse 36 voeters de voorhaven in en een Nederlandse 46 voeter. Geen bescheiden maten en ook geen bescheiden gedrag zo blijkt. Direkt na de brug wil de Vlieter al zijn voorgangers met flink gas er op links passeren richting kleine sluis. De lichten van de kleine sluis staan nog op rood. Alle jachten die achter de de Countess mee gingen, de Nederlandse 46 voeter vooraan, moeten nu op de rem, de Vlieter passeert links met daar achter enkele jachten die goed naar de marifoon geluisterd hebben. Ik wil beslist niet voordringen maar vindt het jammer als ik helemaal achteraan lig en de deuren gaan dicht terwijl er nog net een klein jachtje bij had gekund. Na de Vlieter kunnen er nog een kleine tien jachten in, Parel als één na laatste en nog een Duits jacht dat een beetje dwars achterin gelegd wordt, 10cm vanaf mijn windvaan en met 10cm speling tot de sluitende sluisdeur. De 46 voeter en enkele andere grote jachten mogen de volgende schutting mee.
Het heeft eigenlijk de hele reis geregend, in de sluis is het even droog. We besluiten naar Makkum te gaan, 3,5nM na de sluis, we zijn nat genoeg, het is mooi voor vandaag.
En zo zijn we na ruim 7 weken weer terug van zout op zoet. Van de Friesche Zee naar de Friese meren.
Uit het sluisje van Makkum zien we een prachtige schouw komen, de bemanning staat enthousiast naar ons te zwaaien, het is de BS3 met de kinderen en kleinkinderen van Geert en Margreet, we zwaaien hartstochtelijk terug. Leuk zo’n ontmoeting.
Als we de gemeentehaven van Makkum indraaien valt mijn bek open van verbazing, meer dan de helft van de boxen is leeg. Een contrast met Terschelling. We kiezen een plekje in de eerste rij boxen, direct achter de viskraam. Onze favoriete plek en natuurlijk hebben we nu wel een portie kibbeling verdiend. We verheugen ons op een ononderbroken nacht slaap zonder vreemd volk over dek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten