Zaterdag 20 juli 2019
Vitte naar Klintholm 38,6nM
Lief dagboek
Vandaag was een beetje een pechdag. Het begon al om half vijf vanochtend (dit keer eerst Jur!)en toen ook Joosje. J&J hadden kennelijk zin in een oversteek naar Klintholm want al voor half vijf wekten J&J Margaretha om de dag te beginnen! Zodoende voeren we al om 5 uur stilletjes de haven van Vitte uit om daarmee afscheid te nemen van Rügen, bij de opkomende zon, altijd een magisch mooi moment op het water, dat dan weer wel.
Bij gebrek aan wind (zoals voorspeld) valt er weinig te zeilen en moet vooral de motor het werk doen. Als we benoorden het eiland zijn zetten we wel zeil, maar de 5 knoopjes wind is te weinig voor de komende 38 mijl.
We zetten de stuurautomaat er op en dan heb je je handen vrij en je kunt wat relaxter zitten. Ik vind dit altijd een geweldig gevoel geven, met stuurautomaat of met de windvaan: de boot stuurt zichzelf en jij houdt het overzicht, doet de uitkijk en geniet. Ik geniet daar tenminste altijd enorm van het gevoel dat er balans is, het systeem in evenwicht, de boot blijft vanzelf op koers.
De zee om ons heen is wijds en leeg, wat een ruimte om ons heen, maar eerlijk gezegd missen we Windroos nu al. Altijd waren ze wel ergens te “spotten”.
Omdat ik nu mijn handen vrij heb kom ik op het idee om de vislijn achter de boot te hangen. Per slot steken we een echt stuk zee over, open water, en wie weet verschalken we een makreel voor in de rookoven. Naast het vissen kan uitkijk houden ook geen kwaad want we kruisen een scheepvaartroute en ook nog een Ferry route. Tot mijn schrik zie ik dat de plotter geen AIS informatie geeft, dat is heel vervelend net als je het nodig hebt. Ik check de marifoon en die geeft gelukkig wel AIS informatie. Maar als er nu een groot schip aankomt moet je wel naar binnen en dan via een net iets ingewikkelder procedure de info van het juiste schip zichtbaar maken en dan kijken wat de CPA en TCPA is. Omslachtig maar beter als niks.
Bij het eerste schip blijkt de Closest Point of Approach 0,2nM te zijn over 11 minuten. Dat vraagt om aandacht en in de gaten houden. We nemen wat gas terug en al spoedig loopt de CPA op naar 0,5 mijl, dat is voldoende.
En dan BEET, de lijn, die met een elastiek aan de boot zit, trekt en ik haal ‘m in. Er blijkt een Geep aan te zitten. (Het arme beest heeft niet gehapt maar in het langsvaren is er een haak in zijn staart geslagen en dat heeft hetzelfde effect.) de Geep gaat in de emmer, de lijn weer achter het schip en het gas kan er weer op.
Een eindje voor Klintholm moeten we nog wijken voor een Ferry. Als Margaretha even een klein dutje doet zit ik nog eens te peinzen over die plotter en de AIS en besluit de instellingen eens langs te lopen. Blijkt de AIS gewoon uitgeschakeld te staan op de plotter. Dan pas dringt het tot me door dat ik dat zelf gedaan heb toen we een paar dagen geleden een haven aanliepen en door alle AIS-bootsymbooltjes op het scherm de hele haven niet meer te zien was. Pijnlijk seniorenmomentje.
Als we rond 13.00 de haven van Klintholm binnenlopen blijkt onze box van de vorige keer nog vrij en we nemen ons vertrouwde plekje weer in. Zo midden in het vakantieseizoen loopt deze sfeervolle, kleine haven wel stormachtig vol. Goed dat we zo vroeg zijn!
Het voordeel van vis schoonmaken op een boot is dat je water genoeg bij de hand hebt om zonder al te veel bloederig geknoei de boel schoon te maken. Gewoon een puts met buitenwater bij de hand en die af en toe over boord legen en vers vullen.
Tot ik als de vis schoon is de emmer weer buitenboord leeg en net te laat bedenk dat de schoongemaakte vis ook nog in de emmer zat, ik zie hem langzaam naar de bodem zakken. Uiterst pijnlijk seniorenmomentje.
Gelukkig biedt Margaretha troost met een lunch met gebakken eitje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten